donderdag 12 juli 2012

Weer Thuis

We zijn weer in Leiden!!

Wel weer even wennen een wat een ruimte in een huis!!


In Falmouth zijn we met de auto naar  Farnham gereden,daar hebben we genoten van de unieke Engelse sfeer en wat een heerlijk landschap groene heuvels en slingerwegen met hagen en een pint of lager en meal in the pub. And High TEA with Hilma in Ash.

We dachten van Falmouth naar Scheveningen door te varen maar het begon toch weer door te waaien en de golven waren behoorlijk.
We moesten uitwijken voor een schietend marine schip en kwamen in de buurt van Brighton.
En besloten binnen te varen we kennen deze haven die is niet gemakkelijk bij harde zuidenwind dat wisten we.
Maar bij volle maan,harde wind en 4 andere boten die gelijk naar binnen willen is het heel heftig.
Met 30 knopen zuidwesten wind  maar het ging goed ons schip lag goed op de golven. het water sloeg over de dijken, holle hoge golven bij de ondiepe ingang schuim en een nauwe entree en dan eindelijk rust!

Na veel regen en wind vertrekken we voor een motorsail tocht naar Scheveningen en we lopen de volgende dag om 5 uur s'middags binnen in Scheveningen, achter ons aan komt noodweer met hagel maar we zijn op tijd!!
Wat een hartelijke ontvangst  met Jeroen en Lieke en de "soepgroep" met heerlijk eten, de Koelmannen en Kees en Ellen.















Marjan onze opstapper in Cuba is er vrijdag.




we hijsen vlaggen van de landen die we hebben bezocht


Griekenland
Turkije
Italie
Spanje
Marokko
Kaap Verde
Suriname
Tobago
Grenada
Grenadines
Curacao
Bonaire  en Aruba
Panama en San Blas
Columbia
Cuba
Bahamas
Bermuda
Portugal Azoren
Engeland



We hebben een super tijd gehad!!!!!!!!

Zondag de 8ste hebben we de Vagant bij Fogel en Pim gebracht en we hebben ter afsluiting van de reis, gezellig en heerlijk gegeten in het Posthuis in Makkum,samen met Rein, Ide,Lieke en Jeroen.


We zijn er weer en je bent welkom om ons te zien en de verhalen te horen.
Deze reis was heel bijzonder voor ons beiden.













donderdag 5 juli 2012

Update: Vagant komt vandaag (Donderdag 5 juli) om 19.00 aan in Scheveningen

Ton en Toos hebben zojuist gebeld. Ze varen nu bij Rotterdam met tegenwind richting Scheveningen.

De Vagant komt vandaag (donderdag 5 juli) om 19.00 aan in Scheveningen. Vrijdag zullen Ton en Toos de hele dag in Scheveningen zijn en vinden het leuk om bezoek te krijgen. Zaterdag vaart de Vagant door naar de eindbestemming Makkum.

(Geplaatst door Lieke)

maandag 2 juli 2012

De Vagant heeft een tussenstop gemaakt in Brighton wegens harde wind.
De reis richting Scheveningen zal dinsdagochtend hervat worden en hopelijk na een dag en nacht varen is de Vagant weer in Nederland

donderdag 28 juni 2012

Nog 400 mijl naar huis


 Nog 400 mijl van huis we gaan nu van  Falmouth naar Scheveningen.


We zijn  nu 14 dagen hier in Falmouth geweest.
We hebben de boot opgeruimd, de schade bekeken en een gedeelte zelf kunnen repareren.

Voor stuur automaat is een junction box  besteld en geinstalleerd.
In Scheveningen komt de zeilmaker langs en  ook een monteur om de laatse reparatie aan de stuurautomaat te doen.

Met een auto  hebben we Hilma bezocht onderweg hebben we genoten van de groene Engelse heuvels.(Wat zijn er veel kleuren groen)
Een dagje in Farmham in Surrey was genieten van een echt Engelse plaatsje.

Ook nu genieten we weer van de luxe in (Europa) Engeland. Er is weer van alles te koop.

Het stadje Falmouth dat in een prachtige baai ligt is erg gezellig we ontmoeten heel aardige mensen.

In de jachthaven zijn veel mensen die richting La Coruna gaan.
En wat leuk is dat veel van  die mensen onze blog  hebben gelezen.

We vertrekken vrijdag 29 juni richting Scheveningen.



Via Lieke zullen op de blog zetten wanneer we precies aan komen.

Als je het leuk vind om ons en de boot te zien ben je van harte welkom.

Wij hebben heel veel zin om jullie te zien en te spreken.

Als alles volgens plan loopt  zijn we 8 juli weer in ons huis.


Toos en Ton.

zondag 24 juni 2012

stormgolf

foto genomen voordat de de autopilot stopte  in de stormreis

maandag 18 juni 2012

Van de Azoren
             Floris

naar                    England
                           Falmouth

5 stormdagen

zondag 17 juni 2012

storm overleefd

Falmouth Engeland

We zijn er na een heel heftige reis van 10 dagen

5 dagen storm  windkracht negen met veel vlagen  tot 65 knopen


voor top en takel gezeild nadat de stormfok aan barrels ging


bergen van golven  de autopliot gaf de geest
van een grote klapper ging zelfs ons oventje vliegen

ook de doghouse insrtumenten werden donker


met de hand gestuurd door berg en dal we hielden vol

Dit was heel pittig


Toos en Ton




zondag 3 juni 2012

                             Antonio en Antonia i/d waterspiegel



Bermuda - Azoren Floris storm potvis enerverend


Verslag 20 mei tot 2 juni  Bermuda - Azoren


Bermuda   Azoren 1760  zeemijlen een enerverende tocht.
De Bermuda driehoek, storm, de potvis als tegenligger, Floris op de Azoren oase van bloemen en rust.


Vertrek uit Bermuda.

Met het licht worden staan we op en om 8 uur varen we met 2 reven in het zeil het prettige Engelse Bermuda eiland uit.
Toos is nog aan de antibiotica maar het gaat goed met haar. De regen is eindelijk gestopt, zo het is toch wel even wennen weer op zee na zo lang op een veilige ankerplek heel beschut te hebben gelegen; de zee ziet er groot uit na zo’n tijd aan de wal.
De wind is prima 14 knopen en we lopen noordoostwaarts met een mooi gangetje knikje in de schoot en we gaan niet varen op een rechtstreekse lijn naar de Azoren , maar eerst naar het noorden om de goede stroom op te pikken.


De Bermuda driehoek .

Je wilt het geloven of niet maar na ongeveer 3 uur varen valt de gps uit positie / plaatsbepaling en snelheid gegevens zijn er niet meer
Gelukkig hebben we de plotter en hand gps als back up.
Dus geen  echte problemen  en  mysterieus na 10 minuten doet de gps het weer.
Toch het Bermuda  3hoek-effect????

Voordat we vertrokken van Bermuda lazen we in de krant dat er het Nederlands schip  Outer Limits was beschadigd door een walvis. Deze boot deed mee in de Arc en is vier dagen voor ons vertrokken.
Bermuda radio heeft een vrachtschip naar ze gestuurd om de bemanningop te pikken omdat het schip water  maakte. Het verlaten schip drijft nu rond

Bermuda radio riep een ieder die in de buurt van de verlaten positie goed uit te kijken.
Ton stelde voor dat als we het zagen drijven dat hij dan over zou stappen en dat we dan ieder met ons eigen schip naar de Azoren zouden varen.
Wel een hoge dunk van zijn crew, die echter dienst weigeren zou op dit voorstel.


Op de derde dag komen we onze eerste boot tegen, een vrachtschip groter dan 100 meter s’avonds op aanvaringskoers, hij moet voor ons zeilschip wijken, we roepen hem op met de marifoon maar er heerst diepe rust  op dat stalen monster. Omdat we kleiner zijn staan we deze keer maar niet op onze rechten en wijken wij uit, hij reageert niet op lichtflitsen en marifoon, hij heeft mentaal de gordijnen dicht en denkt waarschijnlijk dat dit statistich gezien een te verwaarlozen kans is om een tegenligger te rammen midden op de grote oceaan. Een wetenschapper dus of denkt gewoon helemaal niet na!.

De eerste hurricane van dit seizoen is te vroeg terwijl mei is normaal hurricane vrij is.
De weerberichten melden dat de hurricane/tropische storm Alberto dicht bij de Amerikaanse kust en Bahamas is en wellicht ook richting Bermuda uitloopeffecten zal hebben. Onze lucht is vol met zware jagende wolken Alberto zal ons niet meer kunnen bereiken. We  houden ‘m  wel in de gaten want hurricane tracks zijn moeilijk te voorspellen en uitschieters doen vaak raar.

Na 5 dagen zijn we al op de helft van de reis met ruim 7 knopen gemiddeld met een topdag (24uur) van 220 mijl. We zien veel vogels zo ver van land het zijn heel ranke meeuwen , kleine dolfijnen springen uit het water om de Vagant te bekijken.

Wonderbaarlijke schepsels nemen we waarje glooft het niet mar er bestaan echt
zeilende dieren.
Portugeesche oorlogsschepen zijn kwallen met lange slierten (giftig) zeilen langs de boot, eerst dachten we dat er allemaal witte plasticjes op de oceaan dreven. Wat een vervuiling weer was ons oordeel! Van dichterbij blijken het diertjes te zijn met bovenop een zeil ,dat zeiltje dat voor ons eerst op een stukje vervuilend plastic leek.

Vonken:
Er zijn veel wolken  en de nacht is pikkedonker en dan vlakbij een licht , dat kan toch geen boot zijn zo plotseling en nog een licht rechts en verderop een nog drie lichten , de achterhoede van de ARC race ? Kan niet. De lichten zijn fel op 200 meter afstand en gaan uit en aan , ze zijn dus laag op het water en worden steeds even door de deining afgedekt .En dan komt er een eerst wit dan blauw vlak voor de boot , een aanvaring !? nee langs de boot glijdt een helder blauw licht , een voor mij onbekend zeebeest en later blijkt hij vergezeld te zijn van familie, want er trekkken daarna nog vele lichten in deze donkere nacht zonder sterren en maan voorbij.


KOU
Waarom gaan we deze kant op? Vooral s’nachts is het koud ,thermohemden en lange onderbroeken, bah, bah,. Nederland is de verkeerde kant op. Ook overdag is er weinig zon, willen we dit wel en zouden we kunnen wennen?

Als we Lieke bellen meldt ze ons dat ze onder de boom in de schaduw zit.
Is het dan toch nog zomer in Nederland.

Een grote  bliep op de radar op 8 mijl recht op ons af komend met snelheid wordt in zicht iets grijs en groot doemt recht voor ons op in de ochtendschemer ,we roepen hem op en ja hoor deze heeft ons gespot op zijn radar en we chatten met de Zweedse stuurman van de sleper over de marifoon midden op de oceaan en hij gaat mooi stuurboord voorlangs. Goed zeemanschap gelukkig deze keer.

Wat een water,nooit geweten dat de lucht zo vaak en veel veranderd
Wat een beweging in de atmosfeer.






Storm

De weerberichten geven ook steeds een ander weerbeeld. De resten van de hurricane Alberto komen deze kant op en er botsen 2 lagedrukgebieden tegen elkaar de barometer zal sterk gaan dalen van hoge druk naar 996; de gribfiles veranderen steeds maar zijn onheilspellend er komt een echte gale over een groot gebied met winden van wel 40 knopen.
We hebben de storm-kotterfok al aangeslagen bij vertrek en deze hijsen we , het grootzeil gaat geheel omlaag. Op fok en kotterfok sukkelen we met 9 knopen wind voort in de stilte voor de storm : Toos zegt nog wat een getrut “ meer zeil!! nodig “, maar dat doen we niet de gribfiles zijn duidelijk er komt Shit en ja de barometer schiet omlaag maar er gebeurt dan nog niets. We trutten dus door 2 a 3 uur met een schildpad gangetje en dan dreunt de gale plotseling in het pikkedonker op ons af; PATS 45 knopen wind uit een andere hoek  de boot helt en rolt onder stormtuig en plensende striemende regen maakt het sfeertje kompleet.

storm golven
Alleen op de kotterfok soms 9 knopen snelheid maar meestal minder, gelukkig voor de wind uit, de golven worden bergen, ze rollen razend voorbij, schuim om ons heen , regenbuien en vlagen, de wind huilt tot 50 knopen wel een dag lang. Windkracht 10!! Wat kan een zee vele gezichten hebben en hoe snel kan dat veranderen! Dank zij deze kleine fok hebben we de goede snelheid om net voor de brekers uit te lopen en gecontroleerd te varen zodat de stuurautomaat het goed aankan.

Een paar leuvers slaan los van de fok maar hij blijft goed staan omdat we de boot goed voor de wind houden.
Deze boot met dit tuig is heel betrouwbaar en ook wij voelen ons hier goed bij ; wel spannend en je moet dit echt zelf doen, je bent hier alleen midden op het grote water ,het land is vele honderden mijlen van ons vandaan. Zwarte luchten, heftig weer maar boot en crew kunnen dit aan dat vertrouwen is er in elkaar en in de boot Vagant.

Na anderhalve dag, wel lang hoor 40 tot 50 knopen wind en die klere regenbuien en zo koud ondanks de thermo broeken en hemden gaat de wind bedaren tot 25 knopen, wat voelt dat lekker rustig  aan ondanks de rollende golvenbergen om ons heen. Zo zie je maar hoe relatief alles is.

Dan een tegenligger van 20 meter lang zo’n 20 ton walvis bruin met een kleine vin een potvis  passeert ons op 30 meter afstand ,is hij uitgeweken voor ons of puur mazzel voor ons beiden?

Nog even schrikken we als een nieuw weerbericht  meldt dat een uitloper van de 2de hurricane Berryl van dit seizoen dat pas in juni zou beginnen!! Het is nog mei!, deze kant op zou komen, daar hebben we geen trek in maar gelukkig als hij met 45 knopen wind op ons af  gaat komen zijn we lekker al 1 dag  veilig achter de beschutting het eiland Floris zo rekenen we uit,uiteindelijk boog deze ellende al eerder noordwaarts af.

We hebben 3 tijdzones overbrugd , de klok gaat drie uur terug. Na 11 dagen en 17 uur komen we aan , natuurlijk weer midden in de nacht, in het donker nu de maan net ondergegaan is, dit is inmiddels onze specialiteit. We lopen de meest moeilijke havens de laatste maanden binnen ,om een uur of 1 of 2 s’nachts. In  Lajas op Floris het meest oostelijke Azoren eiland  gaan  we voor anker.

Er blijkt hier in 2011 een haventje gebouwd te zijn,daar vinden we de volgende dag een plekje aan de kant,wat een luxe, wat een rust!

In de dagen daarna lopen er nog meer zeilboten binnen op de Azoren met uitgetelde bemanning en schade aan boot en zeilen. Het blijkt een slachtveld geweest te zijn op zee
Spinnakers en genuas met schoten zijn gescheurd en achtergelaten in de golven, stuurautomaten overbelast hebben de geest gegeven. Sommige zeilers lopen hier volledig in schock rond.
Bij ons is er slechts een zeilbandje van het grootzeil afgerukt en de boot is OK en wij nog heel fit en tevreden over de reis.


Eiland Floris.

Een heel apart eiland met een eenvoudige stijl rustig en een beetje dorps.
De huizen zijn in de stijl van Portugal en het plaatsje  Lajes loopt stijl de heuvel op.
Een mooie natuur met veel bloemen.
De eerste nacht toen we aan kwamen en voor anker gingen, hoorde we een geklets van vogels die in de hoge wand van het eiland wonen, echt lachen.
De moeder van de havenmeester wast onze kleren, we klussen ,internetten en  hebben een auto gehuurd om rond te kijken.




vrijdag 1 juni 2012


Bermuda - Azoren

We zijn aangekomen!!!!!!

Na 11 dagen en 17 uur zijn we na een heel enerverende tocht aangekomen op Floris het meest oostelijke eiland van de Azoren.

Storm van 40 tot 50 knopen ( 80 km p/u wind) op 30 mei hebben we heel goed doorstaan.

Vlak naast ons passeerde een grote potvis op tegenkoers

verhalen en foto's komen een dezer dagen op de blog

Dank zij Wouter doet de blog het weer!!


zondag 27 mei 2012

Blog layout gemaakt

Hey T&T, Heb de blog layout weer grotendeels gemaakt zoals het was, aankomst kadootje voor op de Azoren :)
 *test alinea*

 Dus kom maar op met die foto's! xx wout

P.s. als je een nieuw bericht aan het maken bent, dan staat er links bovenaan een balkje met 2 knoppen "nieuw bericht" en "HTML" als je op HTML klikt, dan herkent hij geen alinea's (dan zit je direct in de websitecode) dus die moet je niet hebben, zorg dat de knop "nieuw bericht" ingedrukt staat, dan herkent hij wel alinea's.

zaterdag 19 mei 2012

Bermuda ... Azoren

Zondag gaan we vertrekken naar het eiland Flores op de Azoren Vandaag regent het, Toos is bij de oogarts geweest en de ontsteking is onder controle we kunnen dus gaan . De boot is klaar het driekleurenlicht is vernieuwd. De verstaging is gecontroleerd. 7 x de mast in maar alles werkt nu

woensdag 16 mei 2012

Bermuda Het blog werkt niet meer mee , alle fotos aan de kant zijn verdwenen. Door deze zgn verbeteringen aan het blogsesign zijn wij de weg kwijt. Alineas pikt hij niet meer en de foto’s zijn weg . helaas!! Wij weten niet meer hoe dit op te lossen. We vertrekken om 7 uur uit Spanish Wells ongeveer 12 mijl vanaf de noordwestpunt van het eiland Eleuthera, Bahama’s. Als we dat punt voorbij zijn zien we dat de Zwitser Anna ook is vertrokken richting Amerika, we proberen de marifoon maar die blijft onbeantwoord. We varen een koersje 20 graden 14 knopen heerlijk , We moeten 60 graden naar Bermuda maar de afstand is zo groot en de winden zullen nog veranderen dus maken we ons daar niet druk om. Onze eerste zonsondergang weer op water alleen. En ik kan je zeggen we werden beloond werkelijk alle kleuren die er zijn waren erin aanwezig het voelt heel harmonisch. Dit noemen we een kadootje. Drie dagen varen we nu en zien twee zeilboten en een moesten we zelfs voorrang geven. Zoveel ruimte en toch nog het zelfde pad kruisen. Een hele dag gemoterd. Daarna is er wel wind maar precies uit de kant die wij op willen, we besluiten om oostwaarts te gaan en doen dit een hele dag en gaan we van de 6 mijl p/u er maar ongeveer 1 a 2 mijl de goede kant op. Volgende dag als we overstag gaan komen we goede op koers te liggen. Maar halverwege de nacht valt de wind weer weg. We zij bijna bij Bermuda 143 mijl Weer motorsailen Toos geniet van de zonsopgang en als die er is besluit ze om vers brood te bakken vers sinasappelsap en gekookt eitje te maken voor het ontbijt. En dat midden op een bijna vlakke deining (stukjes vlak en gerimpeld) de oceaan is prachtig. Inmiddels hebben we contact gehad met Lieke omdat haar paardje geblesseerd was. En het er niet zo goed uit zag, maar hij kan gelukkig gerevalideerd worden. Als je zo’n lange tijd op het water zit met zijn tweeen is wel heel bijzonder je wordt je bewuster van hoe mooi de natuur is, maar ook hoe krachtig de zee kan zijn. Het gekke is dat we steeds meer aan huis denken omdat dit toch de terugreis is ook al duurt die misschien nog wel twee maanden. Van de Bahama’s naar Nederland als je rechtstreeks zeilt 4000 mijl met een gemiddelde van 6 dus reken maar uit hoeveel uur op het water. We hebben dan ook nog een stop in Bermuda, Azores, Scilles, Zuid Engeland en dan Scheveningen. Bermuda. 3 mei komen sochtends om 4uur aan. Weer s’nacht aanlopen, hier zijn we in gespecialiseerd. Als we in het plaatje st.George Town lopen verbazen wij ons er over hoe Engels het hier is, dit plaatsje is uit de 16 eeuw. Heel sfeervol en gezellig. We regelen hier een rigger die de verstaging nakijkt ;de douche pomp en het toilet repareren we. De verstaging is goed maar er zitten wel wat roest plekjes op. Ons driekleuren licht wordt hier vervangen daar de groen lamp kapot is . Wordt besteld in Amerika en als het goed is is deze er vrijdag of maandag. Dat wordt wachten. We huren hier een scooter om wat van het eiland te zien. Het eiland is beschermd door koraal en heeft hele mooie strandjes. Het hele eiland is bebouwd met mooie huisjes en een tuintje erbij. Het dak bestaat uit laagjes steen en is wit geschilderd dit voor de bacterieen, zo vangt iedereen hier zijn eigen regen water op. Maar het is ook een goede bescherming voor de huricans. Openbaretoilet spoelen ze met zee water door. Je ziet hier mannen lopen in colbert, stopdas voor, korte broek, kousen tot aan de knie en nette schoenen, dit is deftig voor op kantoor en niet warm. Korte broek kan zelfs rose zijn We maken een wandeling over de vroegere treinbaan. Bezoeken een vogel gebied waar weinig vogels zijn, we zien ook weinig landbouw. Men leeft hier van de toeristen en de banken. Het ziet er goed uit ook zien we flinke grote cruisschepen en een glasblazerrij in Royal Naval dockyard. Maandag is onze lamp er en wordt er dinsdag op gezet. Het is hier nu druk met boten van de ark. Toos bezoekt de dokter want zij heeft lichte koorts en het blijkt uit urine onderzoek dat zij een blaaontsteking heeft. Weer aan de antibiotica De lamp lukt niet helmaal dus die wordt morgen afgemaakt.Terwijl we eigenlijk willen vertrekken S avonds gaan we uit eten met Henk en Barbara van de Rapy die inmiddels binnengelopen is. De volgende dag heeft Toos ook een ontsteking aan haar oog dus weer naar de dokter. Krijgt oogdruppels en gaat donderdag naar de oogspecialist voor nader onderzoek. De lamp is nog steeds niet goed aangesloten, hij doet het niet. Het weer was dinsdag goed om te vertrekkken maar dat wordt nu uitgesteld baal, baal.

zaterdag 5 mei 2012

3 mei We zijn aangekomen op BERMUDA

woensdag 25 april 2012

Bahama’s april 2012 Op de Exuma eilanden: George town, Rat Cay, Lee Stoking Cay, Little Farmers Cay, Black Point, Staniel Cay, Simson, Compass eiland, Warderick Wells, Schroud Cay ; Nassau op Provdencia en op Eleuthera Royal Harbour en Spanish Wells De Bahama’s strekken zich uit over een heel groot gebied, van noord naar zuid zo’n 600 km en een paar honderd km van oost naar west, er zijn meer dan 700 eilanden, het water is kristalhelder op 5 meter diepte zie je de zeesterren op de bodem liggen. In George town wordt Ton opgelapt om zijn heup weer aan de praat te krijgen, want na de hike op Conception was de 64 jarige heup wat geforceerd. Strompelend met een stok bereikt de Ton de lokale clinic, die onmiddellijk in de routine schiet en lengte en gewicht meet in resp. feet en pounds. En bij het wegen van zijn gewicht moet Ton zijn schoenen uit doen wat hem heel veel pijn geeft en als hij daar mee klaar is zien ze pas dat het anders had gemoeten. En daarna pas echte actie, injecties tegen pijn en vita D helpen Ton weer op de been. Motorgedoe: Het impellerhuis blijft lekken en het water komt op de dynamo, achter de impeller zitten afdekringen met veertjes, de simmerringen, maar het hele huis moet gedemonteerd met ingewikkelde afsluitklemmen. Tijdens ons klussen komen Tom en Karina langs en Tom is techneut en biedt aan dat we bij hem aan boord het huis kunnen demonteren hij heeft een bankschroef en werkbank aan boord van zijn kotter Alcatraz. Tijdens Toms verjaardag klaren we de klus dankzij een geduldige en deskundige Tom. Dan proosten we op leeftijd en klus. Inmiddels zijn er 4 andere Nederlandse boten op een kluitje hier in st George:De Schorpioen, de Lizzy, Panoramix en de Alcartaz. Wel veel voor zo’n klein landje Heerlijk zeilend verlaten we George Town en tegen de avond ankeren we om de hoek bij Rat Cay om de volgende dag zigzaggend tussen ondiepten op het fokje naar Lee Stocking eiland te gaan waar je mooi kan wandelen. Na 2 dagen door het gat naar buiten, voor de wind met de fok uitgeboomd naar Little Farmers en de volgende dag naaar Black Point waar haaien om de boot zwemmen en daarna ankeren we bij Staniel Cay. Bij Staniel Cay is de beroemde blauwe grot Thunderball genaamd naar de JAMES BOND film die hier is opgenomen . Echt spectaculair om daar te snorkelen heel grote en gekleurde vissen en kleuren van het water betoverend! Dit gebied is niet alleen beroemd maar het is ook mooi hier. We liggen in de baai Big Major waar de varkens op het strand leven en gevoed worden door de toeristen en als je het voedels niet naar ze toe brengt zwemmen ze naar je dinghy om het op te halen. De Anna van Silvio met de hazewindhond komt voor ons liggen , dat wordt s’avonds gezellig wijnen!! Ton vraagt zich af waarom de kust de in de Bahama’s zo rotsachtig en hol is en uitslijt door het water. Volgens de Zwiterse komt het door de asregen uit de ijstijd. We gaan hier wat meer over lezen als we internet hebben en de film van James Bond willen we nog een keer zien Vele boten liggen hier voor anker , grote motorjachten met s’nachts veel lichten aan alsof ze willen laten zien wie ze zijn. Het is Pasen geworden, we kleuren een ei voor elkaar. Gedoe met de materie: De voetpomp voor het water is overleden het kan nu alleen nog electrisch, het koelreservoir van de motor lekt, de furuno navtex doet het niet, de bijboot lekt en is gerimpeld als een olifant, de ssb antenne is kaduuk, het driekleuren toplicht in de mast met 50.000 gegarandeerde branduren is een tweekleurenlicht geworden het heeft geen groen licht meer etc etc ongelofelijk wat er steeds weer kapot gaat. Ons volgende eiland is Compass , op een verlaten plek gaan we ten anker we wandelen in de mangrove ,verlaten? Een paar uur later blijkt onze boot een magneet eerst is onze boot eenzame maar is omringd door 7 anderen. Natuur gebied Warderick Wells. Goed georganischeerd met vrijwilligers het hele eiland is schoon van plasick. Een bijzondere mooie baai met snorkel plekken. Hier hebben we gewandeld en een dagje gesnorkeld EN!!! boven en 3 meter lange haai gehangen die lag te slapen met vissen op zijn rug, Toos denkt dat een lime haai was. Ton denkt een nurse haai. Volgende dag varen we naar het eiland Shroud waar je een tocht kunt maaken door het eiland heen tussen de mangrove. Alleen weinig benzine in het tankje en een dingy die leeg loopt, maar de verleiding is te groot dus met geschatte afstand en de handpomp op weg. Ook zijn we nog net op tijd voor het tij. Het wordt een geslaagde tocht zien ook nog twee schildpaden, witte vogels met een lange staart en drie keer het bootje oppompen want die blijkt steeds meer te lekken. Bij flinke wind en regenbuien en 2 reven en ¾ fok + kiel op 1,80 meter diepte gaan we over ondiep water met veel koraalriffen van Shroud Cay op de Exuma’s naar de hoofpplaats Nassau afstand ca 40 zeemijl. Hier gaan we repareren en bevoorraden en liggen voor het eerst sinds Cuba weer in een haven. Nassau is de plek waar alle grote cruisschepen aanleggen en die stoten er dan duizenden toeristen uit die het kunstmatige chice winkeldorpje op Paradise Island overstromen. Ons paradijs beeld wijkt daar scherp van af , we blijven liever ver weg van de massa. Het klussen lukt; het stuurrad heeft geen speling meer, er is gelast aan het koelwaterreservoir,de navtex is ok en ook de ssb heeft een antenne. Onze bijboot “merk Lodestar” is van pvc en in de Caribische hitte laat de lijm los bij de naden, helemaal ongeschikt voor de tropen dus. Een goede nieuwe bijboot is hier niet te koop. Dus weer vele uren lijmen , dit keer niet met Sikaflex maar met M3 -5200 rood. De boot rimpelt nu al wat minder snel. Na ruim een week verlangen we echt weer naar de ruimte en varen met 1 rif in het zeil met een snelheid van 8 tot 8,5 knopen naar Eleuthera waar we voor anker gaan in het zgn hurricane hole Royal Island. Er wordt zwaar weer verwacht tornado’s in Mecico. Bij Bermuda storm. Hier 30 beaufort. We ankeren naast onze bekende Anna uit Zwitserland, we zijn voldaan maar ook moe , heel veel gedaan de laatste dagen; en spreken af dat we de volgende dag eens een keer helemaal niets gaan doen ” zondagsdagje houden”. Maar om 5 uur in de nacht beweegt de boot vreemd en dan PIEPT ook het ankeralarm. We zijn los, liggen al dichterbij de kant , het onweert ,regen striemt over dek in deze aardedonkere nacht. Motor aan GAS we draaien op de kiel in de wind vlak voor de kant. Als Toos het anker ophaalt is het anker verborgen in een brok klei met gras dat ze er met de pikhaak afsteekt. We doen drie ankerpogingen die allen mislukken door het vele gras op de bodem. Na een uur ploeteren gaan we liggen wel op een plek maar met veel golven, motor uit en kopje thee. Na een half uurtje gaat het weer fout, inmiddels is het licht geworden en stomen we naar de ondiepe westoever van de baai waar de Bruce wel in 1 keer in de grond bijt en vasthoudt. Binnen is er nu koffie en buiten waait het meer dan 30 knopen. Met de bemanning van de Zwitserse Anna en hun hazewindhond bezoeken we de ruines van een landhuis uit de 18de eeuw met prachtige terrassen,vogels en bloemen en een royaal uitzicht op de Royal baai. Spanish Wells een hechte vissersgemeenschap op dit eiland gevestigd omdat ze in Engeland voor hun geloof werden vervolgd. Dit plaatsje is voor ons een kleurrijke verrassing, prachtig onderhouden vissersboten en huizen in pasteltinten met een overwegend blanke bevolking zo’n 2000 zielen. Een andere Bahama waar de economie wel draait en de mensen werken.

maandag 26 maart 2012

Verslag van 25 februari tot 25 maart

Bahama’s



Bahama’s:Great Inagua, Mayaguana in de Betsybaai, Crooked Island, Little Habour op Long Island, Clarence town LI, Conception en George Town Exuma.


Als we op 25 februari landen op het eiland Great Inagua is dit wel even wennen, weer een heel andere wereld dan Cuba of Nederland.
Het inklaren gebeurt weer heel anders er is niemand op kantoor omdat het zaterdag is als we bij de bezinepomp vragen hoe of wat, regelen ze voor ons dat de mensen op kantoor komen.
Een man met een landrover tilt onze fietjes in zijn pick up truck en rijdt ons er heen.
Papieren invullen geld betalen gezellig kletsen over Cuba en klaar is kees we zijn nu voor de heel Bahama ingeklaard plus een visvergunning.


Het eiland komt bij ons over als saai en niet leuk opgezet maar de mensen zijn bijzonder aardig.
En in tegenstelling tot Cuba is hier slecht aan verse groenten te komen. Als we bij de haven zien we dat er een vrachtboot is binnen gekomen gaan we even kijken en ja hoor we kunnen tomaten uien en grapefruit kopen ook is er een bewoner en die verkoopt aardappelen brood en kokosbrood ,heel lekker.
De melk is duur 3,75 dollar per liter.
De mensen zijn niet arm en hebben hier zoutwinning als inkomstenbron plus wat toerisme van de zeilboten.
Een haven bouwen is onmogelijk vanwege de harde winden in het hurricane seizoen.

Ons bijbootje is nog niet goed gemaakt het wordt iedere keer flink oppompen.
Maar waar o waar kunnen we hem laten reparen of en nieuwe kopen?

We ontmoeten Clint en Reina waar we kaarten onze Cuba kaarten voor hun Bermuda kaarten ruilen.

Er liggen wel 5 boten om te vertrekken naar
Cuba en wij alleen verder naar de Bahama’s

We zeilen s’nachts naar Mayaguana omdat (90 mijl ) we niet in het donker willen ankeren.

De volgende dag willen we naar Samana eiland maar er staat te veel wind uit het zuid oosten dus besluiten we om door te varen naar Crooked eiland daar komen we bij Landpoint om 7 uur s’avonds aan. Het ankeren is eenvoudig want het is allemaal zandgrond.
Helaas alleen maar rollers dus de boot ligt geen moment stil.

Dankzij de gribfiles van de satteliettelefoon weten we dat er een hevig front voorbij gaat trekken, de wind gaat draaien en toenemen.
In de pilotboeken zoeken we naar veilige plekken om te ankeren, maar zoals wel meer met pilotboeken, die noemen alle gevaren die mogelijk zijn. Daar moet je wel rekening mee houden maar als je alles te absoluut neemt blijf je achter de geraniums zitten.

Na het ontbijt vertrekken we naar Little Habour op Long Island, alleen in te varen door ervaren naviganten bij rustig weer aldus het pilotboek. Als we binnen lopen zijn er witte brekers aan beide zijden van de ingang dat ziet er spannend uit maar het is goed te doen.
Wat een mooie plek, hier komt niemand en de vissers die er vroeger waren zijn ook al verdwenen, de geluiden zijn van het water de vogels en wij.

Wat een mooi stukje ongerepte natuur, de maan schijnt door het kristalheldere water op de bodem. Wel vreemd een grote romp van een zeilboot op de kant en diverse scheepswrakken in het water. Een omen?

De volgende dag is alles anders, er is harde wind en schuim van de brekers, we liggen nu op zeer ondiep water, is het anker een stukje opgeschoven?
De kiel en roer gaan omhoog, nog maar 1 meter vijftig diepte onder de boot, het strand en het scheepswrak is een stuk dichterbij gekomen.

De boot giert om het anker en omdat we een periode van volle maan tegemoet gaan wordt het dan met het volgend laagwater ondieper, de baai verlaten kan niet door de brekers.
De wind trekt aan,loeit en de regenvlagen geselen de boot, anker op?, Ja , gelukkig de motor start, nu vol gas tegen wind en golven en na een korte strijd liggen we weer voor anker, nu in veel beter 4 meter diepte en weer kijken of het anker het houdt.

Toos vind dit niet leuk meer maar handelde perfect en is nu wat angstig, nu een dag of een aantal dagen in gierende wind dat met al die wrakken om ons heen. Waarom liggen die daar? Afleiding is voor Toos de remedie anders gaat ze piekeren dus leert Toos leert Ton een potje Kruisjassen dat is Klaverjassen maar dan met zijn tweeen.
Ton verliest dik, maar de ervaring leert dat er een tijd komt dat Toos wel kan inpakken want de volhouder wint.

Buiten slaan de golven stuk op het rif die onze ankerplek beschermt, de boot rukt en trekt aan het anker, de wind neemt toe tot windkracht 8 en wij bivakkeren aan boord , te veel wind om de bijboot te water te laten. We krijgen steeds meer vertrouwen in de houdkracht van het anker hoewel de blauwe tros van de spring een zwakke plek heeft, daar zetten we een afstopperknoop op.
Kruisjassen, yoga , Spaanse les, David Balldacci thrillers, lekkere maaltijden uit blik en versgebakken brood en waterrantsoen 1 liter pp zijn onze overlevingsingredienten.

Er is een 6 km lang pad naar het dorp Rosa, waar een goede winkel te vinden is en een gezellige chat in het cafe, aldus het 10 jaar oude pilotboek. Met rugzakken voor de boodschappen gaan we op stap. Het gehucht blijkt verlaten , de bejaarde bewoners hebben geen opvolgers, lege huizen, 2 lege kerken en geen proviand. Dan krijgen we een lift van Jim en Maggy uit Ohio, dat klikt, vele kilometers rijden we we slagen erin om in 3 kleine winkeltjes blikvoedsel en waarachtig vers brood te bemachtigen. Wij trakteren op lunch en Jim en Maggy brengen ons, heel tof, over een smal bospaadje met een door swiepende takken bekraste auto ons tot aan de boot. We hebben weer proviand.

Snelle zwarte ronde schichten onder water blijken geen roggen maar schildpadden die met moeite door de bijboot kunnen worden ingehaald. Aan wal spannen we onze hangmatten en genieten van onze eenzame baai Little Harbour waar je alleen in kunt met rustig weer maar ook… alleen ….eruit met kalme zee en dat gaat nog dagen duren!
Nu rollen de brekers voor de ingang.

Op de 9de dag is de deining even wat minder en met hoog water volgen we voorzichtig de tracklijn van de plotter die precies aangeeft het spoor van binnenvaren, het is minder spannend dan we dachten er staan golven links en rechts schuim we sturen op track naar het diepere water.

In Clarence Town ankeren we achter Silvio de Zwitser met zijn Amel en hazewindhond en zien we het kleinste rode aanloopboeitje van ons leven, zo groot als een potje pindakaas!

We ontmoeten de nederlanders Marijke en Rudy we gaan met een gehuurd autootje op stap voor een goede supermarkt waar ze wel wat verse groenten hebben daarna drinken we cola in het huiskamer cafeetje van de ex-visserman captain Clio.
De volgend dag maken we met de auto een tocht naar het noorden .
We zien af en toe de west kant van het eiland met het heldere ondiepe water.
Toos koopt een van kokos blad en riet gemaakt handtasje dit is het lokale hand werk wat veel gemaakt werd hier op long eiland.

We varen weer verder:
48 mijl naar het noordnoordoosten ligt het eiland Rum, het waait 20 knopen en we liggen met een knikje in de schoot op koers ,maar dan de ragged stijle seas en niet voorspeld windkracht 7 tot 8 het wordt wild en nat, de stuurautomaat redt het niet meer, te ruige zeeen en we verleggen de koers 10 graden naar Conception, Columbus heeft deze naam geven. Na een pittge tocht met hevig sturen gaan we voor anker terwijl de wind loeit en ons anker de Bruce gretig in het zand hapt.

Oh wat is het hier mooi , de kleuren van het water ver van de bewoonde wereld en gezellig ook met Piedro de Braziliaan en zijn Franse vriendin Sophia va 22 resp 30 jaar die geen bijboot hebben en zwemmend naast de nurse-shark naar onze boot komen. Chris ( 50 ) en de crew vriendin met kids van zijn cat komen ook bij ons aan boord om het de boot te zien en het vers gebakken brood van Toos te proeven!

Met deze groep gaan we aan wal en volgen een spannend pad naar de saltponds, s’avonds gebakken vis en coctails bij de cat aan boord. Heerlijk deze fijne mensen te ontmoeten en samen op te trekken terwijl de leeftijdverschillenn enorm zijn.

Daarna George town op Great Exuma, hier komen we weer in de bewoonde wereld met veel boten voor anker.

maandag 5 maart 2012

Verslag 12 februari tot 25 februari Chivirico en Santiago de Cuba Zuidoostkust Cuba en oversteek naar Bahama’s

Chivirico , in de pilot staat ‘Gode zij dank dat deze baai er is om veilig te ankeren ‘ en het is een prima plek om een auto te huren’. Contrasten ten over: het dorpje met zijn zwarte snuffel varkens is heel arm en het ‘posh’ hotel op de berg heeft 4 sterren. De auto hebben Toos en Do super snel geregeld, die staat al klaar op de wal, maar als wij de volgende dag met de dinghy aan willen meren is de geuniformde revolutionaire garde plotseling paraat en wel met een voor ons verrassend bevel : “ wij mogen de tierra niet betreden !!” de boot moet zich in Santiago melden. Vriendelijk maar onvermurmbaar wordt dit strakke standpunt volgehouden , we mogen hier alleen aan blijven om te slapen, dat Marjan morgen een bus moet hebben om haar vliegtuig te kunnen bereiken is van zeer ondergeschikt belang. Waarom is niet van belang, het is een nieuwe regel.

Murphy slaat toe, en knal, gesis!!, de bijboot ontploft omdat de overdukventiel het niet doet, de voorkant is slap en gerimpeld. En de auto staat met een lekke band zonder een meter te hebben gereden, de chips zijn op. Gaat Marjan haar vliegtuig missen???.

We zijn nu wel even bezig met : Band verwisselen, bijbootje plakken,auto terug, geld deels terug en we varen om 4 uur s’middags weg om middernacht aan te komen in Santiago. Vlagen door de bergen 2 reven en een pittige tocht. We gaan voor anker na een zoektocht in het donker.
De volgende dag maakt Marjan gniffelend mee hoe het registreren van een boot en 5 personen, het overschrijven van paspoortgegevens en dergelijke door twee zeer amaibele twee-strerren functionarissen meer dan anderhalf uur duurt. We mogen nu aan wal!!! Nu nog de bus regelen, een rit van 15 uur, de tijd dringt.

We kunnen niet reserveren omdat elke opstapplaats een rantsoen ( geheel in Cubaanse stijl) heeft . Het rantsoen van Santiago is op en we moeten wachten op de bus en dan zien hoe vol ie is, er zijn hier mensen ,die voor andere bestemmingen hier al drie dagen bivakkeren, Marjan rookt nu echt heel stevig . Haar alternatief is een taxi voor 300 euro of blijven, Wouter doet aan sociale begeleiding en HET LUKT!!!! Een half uur voor vertrek om half acht is er pas zekerheid, ze mag op de bus en gaat de vrieskou tegemoet.

Wij gaan camarones en pescado eten. En dansen de salsa tot diep in de nacht.
Met een tevreden gevoel dat we alles weer voor elkaar hebben.

In Santiago de Cuba laten we ons rondleiden door Michel die ons de mooie plekjes laat zien. Hij is nu werkloos als geschiedenis leraar en verdient meer geld nu met toeristen.

Met een old timer maken we een uitstapje naar de noordoostkust het charmante Frans getinte dorpje Baracoa, hier ging Columbus voor anker in 1492. Bossen, standen, bergen, koffie en cacao.
Op zaterdagavond is er muziek op het stadsplein.

We slapen in een groot b & b met en dak terras met uitzicht over de stad.
Zondag gaan we naar het Casa Russa van een Rusische artiste die Rusland is uitgevlucht voor de communistische revolutie, zij heeft Fidel geholpen om in het zadel te komen want zij vond zijn ideen goed toen nog niet communistisch.

De 85 jarige pleegzoon in het museumpje vertelt hier over en doet dit met volle overgave, en verkoopt ons zijn kinderlijke gemaakte schilderijtje voor 5 cuc.

Als Ton en Toos naar de baai lopen komen ze langs een arm gezin dat heel vriendelijk is en hen uitnodigt voor de koffie; Toos had haar shampo en tanpasta vergeten als kadootjes voor de mensen. dus beloofde we terug te komen dit hebben s’avonds gedaan.
Ze zijn erg blij en wij realiseren ons dat ze echt heel arm zijn.

In de baai hebben we gesnorkeld en gegeten.
Daar kom een opa met een kind van 16 naast ons zitten dit blijk een amoreuze relatie.
Dat zie je hier wel meer het is een manier om weg te komen uit het land.
S ‘middags gaan we naar het strand en Ton krijgt hier een massage op het strand.
We zien een oud vissers dorpje en we praten met wat mensen dit willen ze graag.

Het uitstapje was heen overdag en de volgende dag terug s’avond om 8 uur dit werd half tien omdat de taxi chauffeur nog wilde dineren met zijn vriendin.
Ondertussen hebben we met een man gesproken die al rappend vertelde dat Cuba niet vrij is en je in de gaten gehouden word. Dit is herkenbbaar in de film ‘fresa y chocolate.’
Nadat eindelijk de chauffeur en vriendin uitgebreid gegeten hadden zijn we midden in de nacht weer aan boord gekomen.

20 februari vertreken Wouter en Do naar Havana ,wij hebben het met hen heerlijk gehad Als we ze om tien uur s’avonds op de bus naar havana zetten zijn weer met zijn tween, We missen ze erg het was zo gezellig en fijn om bij elkaar te zijn. Toos heeft dan altijd en dag dat ze niets leuk vindt en onrustig wordt.

Als we weer in de stad zijn zie we op weersite, dat we moeten vertrekken vanwege de wind. Anders zijn we nog een heel tijd hier in Santiago de Cuba en we hebben het wel gehad met de haven hier die is vies met stank en uitlaatgassen van een oude fabriek.

Dus wij gaan ons bezoek aan Cuba afsluiten.
Cuba: een heerlijk land; de mensen, muziek en landschap.
Mooie prettige contacten, veilig voor ons.
maar met buurtschappen die verklikken en er is verborgen repressie, geen vrijheid van meningsuiting, geen democratie, geen vakbond in een maatschappij die zou zorgen voor arbeiders.
Hoezo libertad? >> Fideltad heerst helaas.

Gezelligheid , muziek dansen en veel armoede een schitterend gevarieerd landschap, terug in de tijd naar paardentram en ossenkar.

Wij pakken het goede windwindow voor de Bahamas en vertrekken uit Santiago.
Als we op het moeilijkste stuk de zuidoosthoek van Cuba varen en om over te steken naar Great Inguana ziet de kustwacht ons en komt op ons af.
Ze willen ze ons even stil leggen door vlak voor ons in de wind te liggen. Hoe kun je het verzinnen een zeilend schip naast een grote stalen bak in golven we kunnen maar net achter hen langs manouvreren, wij stoppen niet en en via de marifoon vragen we wat ze willen. Vraag? Hoeveel mensen zijn er aan boord. Te gek voor woorden dit heet veiligheid.

36 uur later met zonsondergang gaan we voor anker bij Great Inguana het zuid-oostelijke eiland van de Bahama archipel. Hier zijn zo’n 700 eilanden waar we 2 maanden zullen rondzwerven.

vrijdag 24 februari 2012

Verslag Cuba van 6 januari tot 12 februari 2012

Cienfuegos, Playa Giron. Playa Largo, st Nicolas, Havana, Vinales, Havana, Matanzas, El Nicho, Casilda, Golfe Anna Maria , Archipelago Jardines de la Reina, Chivirico.

In 1492 ontdekte Christoffel Columbus Cuba, dat door indianen werd bewoond. Met de Cubaanse professora Spaans kreeg Ton hierover discussie omdat zij beweerde dat een zekere Cristobal Colon Cuba, ondekt zou hebben. Is hier sprake van censuur van Fidel? Nee zo erg is het nog niet; Colon is de Spaanse naam van Columbus, het is een en dezelfde man.

In 1511 werd Hatuey opperhoofd van de Tainos indianen door de Spanjolen gevangen genomen en aan een paal gehangen.
Alvorens het vuur aan te steken dat hem in kool en as zal veranderen, belooft de priester hem glorie en eeuwige rust als hij erin toestemt te worden gedoopt.
Hautey vraagt:
“ In de hemel zijn daar christenen?”
“Ja”
Hautey verkiest de hel en het hout begint te knetteren.



Cuba in 2012 …… 53 jaar na de revolutie……. Fidelity…!?

1959 revolutie Fidel, Raoul en Che slagen erin het corrupte dictatoriale bewind van Batista te verslaan. Hun idealisme: menselijkheid, kunst, cultuur, onderwijs, landhervorming en solidariteit zouden moeten gaan zegevieren. Helaas worden al snel vrijheden ingeperkt en kritische schrijvers en -kunstenaars verlaten Fidel in de jaren ’60.

De in 1960 door de VS/CIA gesteunde invasie in de varkensbaai mislukt en drijft Fidel verder de communistische toer op terwijl Kennedy een handelsboycot start die nog steeds voortduurt.
Dan is er in 1960 de rakettencrisis, waarbij Croetsjov zijn raketten terugtrekt Kennedy belooft dat de USA Cuba niet meer agressief te zullen bejegenen.

Reclameborden voor de winkels zijn er niet ,een rustig straatbeeld maar wel even zoeken waar de winkels zijn; wel is er reclame voor de revolutie, daar is hard reclame voor nodig blijkbaar.
Overal staan borden die het goede van de revolutie aanprijzen en de beeltenis van de fotogenieke Che, de held en martelaar moedigt op vele plekken ieder aan te strijden voor de Victorie.

Opvallend zijn de lange wachtrijen bij de distributiebonnenuitdeling aan tafeltjes op de stoep; maar er zijn helaas maar karige voorraden in de distributie-winkels voor de gewone Cubaan.
Voor toeristen is dat geen probleem want er zijn speciale winkels wel met speciale (hoge) prijzen in CUC pesos die wel van alles hebben.

De contrasten op de lege autoweg zijn extreem: wij, Toos Hanny en Ton in een Chinees huurbakje naast 50- en 60 jarige chervolets, caddilacs, paard en wagen en een ossenkar.

Overal staan mensen te liften zoals bij ons in de jaren 60.
We nemen lifters graag mee; wat ze weten van onze Paisos Bajos is ” Larange Mechanica= futbol met Schneider, van Basten , Robben maar ook Maxima, tulipines en zelfs Balkenende”.

De mensen hier genieten heel weinig welvaart, veel tijd wordt wachtend in de rij doorgebracht, maar ze genieten van elkaar in dit heerlijke klimaat, van muziek en het is overal heel veilig. (waarom?).

In het donker bereiken we de stad Havana, een wolkbreuk zet de stad onder water, wij zoeken een B&B = Casa Particular voor de nacht. Dakgoten lozen kletterend stralen water op het dak van ons chinees autootje.
Dankzij een dappere fietstaxi die voor ons uit fiets, bereiken we de casa Particular van Michel. Waar Lieke en Jeroen ook gelogeerd hebben.

Het landschap vanaf Cienfuegos tot Havana is vrij vlak verder naar het westen komen de bergen, richting Pinar de Rio en Vinales is het heuvelachtig en de rode grond met de groene kleur van de tabaksplanten is mooi om te zien.

Dankzij een van de lifters bezoeken we een tabaksplantage en droogschuur waar we zeer hartelijk worden ontvangen door de Jefe van onze lifter, deze Jefe is beroemd, in 2007 was hij Sigaar Hombre van het jaar. Hier in zijn kantoor naast alle decoraties van de Jefe rookt Ton een sigaar, een Robusta de sigaar die de held van de revolutie, Che, ook rookte.

Niet alles is wat het lijkt// Niet alle lifters zijn gewone lifters;
Deze laatste lifter die we meenamen vanaf een benzinepomp was onderdeel van een toeristentruc t.w. een neppolitieman vroeg ons of we iemand met autopech wilden meenemen, vervolgens ging een gezellige prater mee die ons een gids voor een sigarenplantage wil aansmeren en ook sigaren voor een “amigo” prijs.
Onze lifter heeft pech; wij doen het bezoek zonder gids en krijgen gratis 2 grote sigaren en een kopje prima Cuba koffie.
Waneer hij aan het eind van ons bezoek geld probeerd te vragen zeggen we dat hij zijn beloning al heeft gehad, omdat die mee mocht liften.
We hebben dan nog niet door dat dit een opgezette truck is geweest.
Hier komen we later achter als we in Vinales zijn.
Vinales in het westen van Cuba lijkt met zijn grijze rotsformaties, de mogoten een beetje op Meteora in Griekenland.
Het is een palet van kleuren groene tabaksplanten, rode grond, grijze rotsen, ossenkarren en cowboys op schimmels.

Hanny stapt de 14de op het vliegtuig daarna ondergaan wij in Havana
in het Casa de Musica een geluidsorkaan van moderne salsa, de zaal swingt, veel te hip voor ons.
Na een heerlijk dagje Havana is de heup van Ton aan het einde van zijn latijn maar we zijn voldaan en hebben genoten van het museum “De Bella Arte”, de plaza”s, oldtimers en Cubanen.

In restaurant “la Guardia” smullen we van een verfijnd diner in een ooit statig stadspand op piso drie (derde verdieping) met veel marmer, de plek waar een deel van de beroemde Cubaanse film “fresco y Chocolate “ is opgenomen.
Een prachtige film over de sfeer in Cuba.

Ook in Havana verplaatsen we ons op onze Bromton vouwfietsen die veel belangstelling trekken. Als een overassertive Cubaan brutaal vraagt:
“ Wat kost die fiets?
ik wil hem kopen voor any price”
is Ton’s antwoord:
“ 1000 euro and your wife”
Zijn Cubaanse Beauty kijkt hem nu heel doordringend aan.
Hij valt stil, stomverbaasd, kan geen woord uitbrengen gaat even zitten en dan
Embraco, Big smile, amigo en gelukkig no deal.

Van Havana naar Matanzas rijden we door een heuvelachtig landschap. Voor de brug schieten we het drukke stadje in en als een lokale B&B aanprijzer die zich aan ons opdringt niet snel genoeg wat weet duiken we hotel Velasco aan de plaza in, we zijn toe aan wat luxe na diverse B&B’s met beesjes en doorgezakte bedden.

In de baai van Matanzas veroverde Piet Heyn de zilvervloot. Tien schepen lagen hier in de baai volgeladen met goud en zilver voor anker. Piet is onze admiraal.
Volgens de Spanjolen is Piet Heyn een piraat, een ordinaire kaper die vier miljoen ducaten stal.
Umberto , geschiedenis leraar hier, kent zelfs het lied van Piet Heyn..” zijn naam was klein….”

Een manuele kunst-boekjesbinderij is een lust voor het oog.
Stomverbaasd zijn wij als we in de galerie ernaast in een Picasso tentoonstelling terecht komen met portret schilderijen uit 1969.
Zo’n kostbare exposities waar enkel een vrouw als bewaking staat met de deuren waagenwijd open, waar zie je dit nog.

We sluiten af in Matanzas met een bezoek aan een zeer bijzondere apotheek, nu museum die er nog precies zo uitziet als in 1901, zelfs de potten waarin de medicijnen zitten zijn op zich al een kunstvoorwerp.

Terug in Cienfuegos, in het lichtelijk vervallen antieke theater Thierry raakt de Cubaanse kleinkunst ons ofschoon veel woorden langs ons heen gaan.

Ton heeft een weekje Spaanse les, 2 uur per dag en Toos regelt op een naaialtelier dat onze kussens worden bekleed. De naaister is al bezig voor ons maar als de Jefe om 5 uur komt voor controle moeten we ons snel buiten om de hoek verstoppen met de bekleding.
Na een half uur komt de bewaker melden dat de kust veilig is en dan gaat de naaimachine weer ratelen.
We nemen afscheid van onze naaister en als we haar uitnodiging aannemen om met haar zaterdag naar een disco te gaan worden we spontaan gekust.

Marjan komt zaterdag 28 januari aan en we dansen nog dezelfde avond samen met onze Cubaanse vrienden, profi- dansers, de salsa. Kan ze gelijk in het goede ritme komen; om halftwee s’nachts gaan we tevreden op kooi.
Dit was een lange dag voor Marjan.

Yolanda, een Cubaanse, maakt voor ons een nieuw tandrad van bakkeliet voor de waterpomp. Zij heeft het vak van haar vader geleerd. Zij is eigenlijk opgeleid voor musicus maar omdat daar niet voldoende geld mee te verdienen valt is ze dit vak in gaan. Ze mag alleen overdag met toestemming bij ons aan boordkomen. Wij zijn erg blij met wat ze gemaakt heeft want in Nederland konden we het niet meer krijgen en hadden we een nieuwe pomp moeten kopen. Ze schrijft ons en heel lief briefje waarin ze ons bedankt voor het vertrouwen dat we hebben in een vrouw die techniek doet.

Wouter en Do komen aan volbeladen met scheepsonderdelen voor ons en een Zwitserse boot. De grote pomp voor de Zwitser moeten ze achterlaten bij de douane en die sturen het weer op naar Havana, hoe het in Cienfuegos komt is nog niet duidelijk.
Dat gaan de Zwitserse mensen zelf regelen.

Na het uitklaren zeilen we naar Casilda 40 mijl naar het zuid-oosten, waar we Jos en Lilian ontmoeten, waar Wouter Cubaanse rap, rap vertaalt en we een sfeervol dansfeestje hebben in ons restaurant. De volgende dag, 5 februari geeft flinke regen, niet varen wel een mooi diner in casa-particular-tuin van Jos en Lilian; bij ons is het 25 graden, in Nederland -20 graden we horen dat de elfsteden koorts toe neemt.

Caya Machos de Fuera is de eerste ankerplek, snorkelen, eilandje met leguanen en grote hamsters en 2 bewoners die daar 15 dagen wonen en dat weer af wissel met een ander echtpaar uit Casilda. Zij onderhouden het eiland.
We zijn in de Archipelago Jardines de la Reina.
Caya Breton is moeilijk binnen te komen, de hefkiel ,onze flexibele diepgang is hier goud waard. We liggen hier helemaal alleen, we horen en zien veel vogels, vlakbij een grote roofvogel op zijn nest en op onze tocht met de bijboot zien we ijsvogels en een uil. Er zwemmen manta’s onder het bootje door.
De dag erna weer een “ awsome “ plekje , verstild met eenzame strandjes,, de tocht met het bijbootje duurt heel lang Toos maakt zich zorgen 3 kwartier is 2 uur geworden. Marjan rooft het huisje ( schelp) van een lief visje. Het visje op het droge wordt gered.
Als sundownner maakt Do een mojito (Cubaanse rum, limoen, muntblaadjes, 7up) voor de crew.

In deze Jardines de la Reina ( Tuinen van de Koningin) hebben we veel plezier van onze hefkiel en de vooruitkijkende dieptemeter, met regelmaat zigzaggen we door het koraal. We kunnen echt op super plekjes komen.


Van Cayo Chocolate naar Chivirico is de tocht van 170 zeemijl heel enerverend, het begint rustig met wind uit het westen, fok te loevert, windkracht 2 tot 3 maar later windvlagen met windkracht 7 en 8 bij de bergen in het zuiden. De Vagant zeilt met 9 knopen door het water als de wind met stoten over de bergen van de Sierra Maestro neersuist. Na 28 uur varen gaan we voldaan in het midden van de baai van Chivirico voor anker. Wat hebben wij een goede windrichting gehad.
Al was het met de windstoten wel even wennen.

S’nachts ziet Marjan onder de heldere sterrehemel in het water flonkerende blauwe en groene schichten voorbijschieten ze steekt maar weer een dikke sigaar op om het allemaal te kunnen verwerken. Haar sigaretten zijn op.

dinsdag 3 januari 2012

Verslag van de reis naar Cuba, Cienfuegos, eind december 2011.

Voorrang verleend aan potvis

Hoog aan de wind bereiken we Cuba in de pikdonkere nieuwjaarsnacht

Heerlijk verenigd met dochter Lieke, Jeroen en Hanny


Hoog aan de wind (20 knopen wind) met reven in het zeil vertrekken we om 12 uur ‘s middags uit Providencia. De Baros van Linda en Hans toetert ons een goede reis toe.
Al vrij snel varen we door een school dolfijnen, een mooi welkom van de zee voor ons.

Een uurtje later zien we een vreemd stuk zee voor de boot, een bruine kleur, een rare turbulentie. We komen dichterbij, gesnuif, een dikke vierkante kop komt te voorschijn. Het is een potvis die tergend langzaam vlak voor de boot langs gaat. Nu moeten we uitwijken, we snijden vlak achter zijn staart langs. Dat was echt een close encounter.


Na drie dagen en vier nachten bereiken we Cuba, we lopen een koers tussen banken midden op zee, alles aan de wind Beaufort 5 met vlagen en twee reven in het zeil en de Vagant haalt 7 knopen gemiddeld de eerste 70 uur. Het laatste stuk naar Cienfuegos zit tegen, de wind komt pal op de kop; 25 tot 30 knopen en hoge golven, we moeten slagen maken, kruisen, zeilkleding aan, het is koud en nat. Pas om vier uur in de nieuwjaarnacht zijn we bij de ingang van Cienfuegos. We hebben het weer gehaald.
Het aan de wind zeilen op de windvaan is heerlijk op dat deze veel rustiger stuurt op de wind dan de stuurautomaat. Helaas verliezen we na een dag varen wel een bout.
De laatste dag sturen we met de hand om hogerop kunnen sturen zodat we Cienfuegos kunnen bereiken.

Uit het niets komt een bundel licht op onze boot. De mannen van Fidel’s revolutionaire kustwacht zijn waakzaam komen vlakbij en willen van alles weten er is bij hen geen marifoon dus we schreeuwen naar elkaar. De Vagant mag verder de baai van Cienfuegos in. WE ZIJN IN CUBA!!!!! OP NIEUWJAARSDAG. We gaan hier Lieke, Jeroen en Hanny zien!!!!!!!!!


Na een nachtje voor anker gaan we de haven van Cienfuegos in en daar komen Lieke, Jeroen en Hanny al aan op de kade, maar elkaar ontmoeten zal nog enige uren duren.
We moeten nog ingeklaard worden, onze gele vlag is gehesen, we mogen niet van boord en niemand ontmoeten. Als eerste komt de dokter aan boord en die constateert dat we wel heel gezond moeten zijn omdat we zo snel met deze harde wind ruim 500 zeemijl hebben afgelegd. Zijn conclusie; we zijn bueno salud en welkom in Cuba. Hij tekent de verklaring die vijftien andere autoriteitenfiguren en twee snuffelhonden toegang tot controle van de boot verleent.

De havenmeester komt nu melden dat we onze dochter die aan de andere kant van het hek staat mogen aanraken, daarna komt de controle optocht die nog vele uren in beslag zal nemen.

De controle mensen zijn uitermate gemoedelijk, prettig, het is een gezellig soort cabaret. Op de vraag welk wapen aan boord is toont Ton zijn gebalde vuist, dat mogen ze wel, verder ze zijn supernieuwgierig en spelen met onze spullen.
Onze losse communicatiemiddelen zijn geindentificeerd: de marifoon handheld, de GPS en de iridiumtelefoon gaan in een kast die wordt verzegeld. Waarom? Deze voorwerpen kunnen blijkbaar de revolutie verstoren en mogen pas op open zee weer tevoorschijn komen.



Wat een heerlijke plek is Cienfuegos. We ontmoeten vriendelijke mensen, wat auto’s betreft is dit een groot museum. Kleurrijke auto’s uit de jaren 60 en 70 pruttelen door vrijwel lege straten. Er zijn prachtige gebouwen met torentjes, uit de suikerriettijd, nu soms wel met wat achterstallig onderhoud.



‘s Avonds eten we in Cafe Paris, vier tafeltjes groot waar een Cubaans duo ons op heerlijke salsa- en son muziek trakteert. Toos danst de samba met de eigenaresse van het restaurant,die swingt met haar Cubaanse lijf, daar kunnen we nog wat van leren! Gelukkig zijn we nog twee maanden in Cuba om iets aan onze ietwat stijve heupjes te doen.



Brood kopen is een belevenis; bij de Panaderia is er 1 soort brood te koop en er staat een lange rij op de stoep. Een man deelt plastic zakjes uit want die heeft de bakkerij niet en die bakkerij doet alleen 1 soort brood. En welaan na 20 minuten heeft Ton 2 broden, die betaalt hij met convertable pesos (CUC) een biljet van 3 CUC ; dat is schrikken achter de toonbank, drie CUC is groot geld dat levert wel een wisselgeld op van meer dan 60 gewone pesos. Het geld van de gewone mensen hier.




Met een zwarte 56 jaar oude Chevolet rijdt Pedro ons vijftal 80 km verder naar Trinidad we passeren coyboys op paarden en komen in een oud koloniaal stadje met kinderkopjes en huizen in contrastrijke kleuren.
Voor de distributiewinkels staan lange rijen, eerst voor de bonnen en dan voor de schaarse aanwezige artikelen.
Kleurrijke figuren, bijzondere kunstgaleries, mooie stadspleinen, sundowner met dikke havana sigaar voor Lieke en Ton en heerlijk sfeervol uit eten en daarna dansen we op musica cubana en de Beatles song "Hey Jude".



p.s. Deze blog is online geplaatst door Lieke en Jeroen. Toos en Ton hebben geen tot zeer beperkt toegang tot internet in cuba. Zij zijn wel bereikbaar per de iridium. Dus graag mailen naar @onsatmail.com