verslag maart 2011

Grenadines.

Granada-Carriacao-Palm eiland-Union eiland-Bequie-Mustique

Bequie is heel mooi en ‘s avonds gezellig bij Devils Table.

Wat is dit een mooi gebied. Dit zijn echt de mooie Caribische eilanden al wordt het wel bezet door de rijkeren, vooral Mustique, ook al is dat heel leuk. Het is gecultiveerd maar toch heel mooi, de huizen liggen in de bergen zonder dat het opvalt.
Na een spectaculaire tocht in een golfkarretje over het eiland waarbij we stoppen voor overstekende schildpadden, trakteert Peter ons op een diner in het schitterende restaurant Firefly met uitzicht op de baai. Een belevenis om daar te zijn, een heerlijke sfeer en nostalgie voor Peter.

Van Mustique naar Bonaire gaan we met de wind in de rug, dit is een tocht van 420 zeemijlen.


.


9 maart om half zeven vertrokken en we gaan negen knopen.
Wouter en Ton proberen de windvaan uit, dit lukt nog steeds niet, er is iets mis mee.


We zien dolfijnen, ook zie je weer veel vliegende vissen en een Jan van Gent zit rustig in het water tot dat de boot vlak bij is dan pas gaat hij weg.

We komen om 11uur ‘s avonds aan in Bonaire. We meren af aan de kade, ‘s morgens vinden we snippers en troep aan boord en keutels, we hebben een ongenode gast. EEN RAT!! aan boord.
Chocohagel, rijst, macaroni ,soeppakjes, pannenkoekenmeel noem maar op alle pakken van papier zijn flink opengereten. De rat moet nu toch een dikke buik hebben en voor Pampus liggen.
Vang- en verjaagtechnieken die we hanteren : Eerst een CD van Queen, gevolgd door ijselijk gegil van Do, later lijmklemmen, gewone klemmen met heerlijk aas. We vangen niets, gelukkig blijkt hij de volgende dag vrijwillig vertrokken. Wat een opluchting.

We lunchen bij Carel, schildpadden zwemmen voorbij in glashelder water, kleine zwembeestje bijten /prikken Wouter en Do. We genieten ‘s avonds van een rockgitaarduo uit Rotterdam in het Havana café.

Dan gaan we naar Curaçao, weer een snelle trip en we ankeren in het Spaanse water
De Otrabande is onze favoriete plek, we dineren/vieren Wouters 26 jaar en genieten van Jazz bij Miles café. De maan is groot en staat nu het dichtst bij de aarde van de afgelopen 18 jaar, we voelen de sfeer.



Wissel;
Peter, Wouter en Do gaan van boord.
Monique en Pieter stappen enthousiast bij ons aan boord om via Aruba naar de San Blas bij Panama te varen.

Omdat we wachten op goed weer en een gasfles genieten we nog een paar dagen op Curaçao, we snorkelen , Pieter en Mo doen hun eerste buitenduik, we zwemmen, toeren met het busje naar de west.
Dan slaan we het zeil aan en vertrekken 20 maart naar Aruba. We gaan met een snelheid van 9 knopen met de wind schuin achter. Surfend op een rollende golf haalt Pieter een topsnelheid van 14,5 knoop.

We gaan de volgende dag gelijk door met onze tocht, nu van Aruba naar de San Blas. Volgens het pilotboek is dit een van de heftigste tochten op de Atlantic door veel wind, stromingen en ruige zeeën bij de kapen van Colombia. Vele boten zijn daar al plat gegaan; Brrrr. Pilotboeken zijn vaak wat zwaar op de hand. We zijn echter gewaarschuwd en alert.

2 reven in het zeil, we spuiten door het water, in de eerste 24 uur wordt 206 mijl afgelegd (24-uurs record!). Pittige zee en wind met vlagen flink doorwaaiend maar goed te doen. We blijven in 2000 meter diep water om de heftigste zeeën te vermijden. Op dag twee leggen we 180 mijl af, dat is mooi en daardoor kunnen we net voor zonsondergang aankomen op aan het eind van dag 3.

San Blas ,we glijden over een vlak zeetje naar binnen. Links en rechts kleine eilanden met palmbomen en bevaren nu het autonome Kuna- Indianen gebied behorend tot Panama , een waar paradijs . De inland naam is Kuna Yala ,op hun vlag is het swastika teken waar het latere hakenkruis van is afgeleid. Er zijn meer dan 300 kleine eilandjes vele onbewoond. De vrouwen kiezen hier de mannen en de man gaat wonen bij zijn schoonfamilie. De Kuna Indianen met heel eigen tradities over eigendom, gouddelven is bijvoorbeeld verboden omdat dat uiteindelijk alleen maar afgunst en ongeluk zou brengen. Er wordt geleefd in harmonie met de natuur door vooral voor de natuur respect te tonen.
De Kuna ’s zijn niet groot van stuk ca. 1,5 meter, ze zijn gastvrij, vriendelijk , kleurrijk, de vrouwen met beenlegbanden en mooie hoofddoeken een zwarte streep over de neus en neusring. Ze wonen in een heel bijzondere ongerepte koraalnatuur. De kano (ulu) gemaakt van een boomstam is hun vervoermiddel waarmee vaak ook kan worden gezeild.

In Porvenir klaren we in, we gaan voor anker achter 2 boten uit Makkum , beide Pjotter geheten. We genieten van de overweldigende onderwaterwereld en bezoeken 2 eilanden met Kuna Indianendorpen en doen daar ook inkopen. Het ‘Zeepaard’ van Sietse schenkt ons vers water en we gaan even aan boord van zijn grote luxe jacht, dat Ton uit de verte een vissersschip had genoemd.

Daarna maken we slingerend tussen de riffen door tochtjes naar paradijselijke plekjes/ in de Lemon Keys, eilandjes en verlaten strandjes.
Bij Dog eiland snorkelen we bij een wrak echt fantastisch zo veel soorten en vormen van vissen en planten, we genieten!.
We kopen van een Indiaan 2 kreeften voor 10 $ en Pieter en Monique stoppen ze met vereende krachten in een pan met kokend water . Een topmaaltijd die avond: amuse van vis ( prooi van Mo); kreeft en flensjes met asperges uit blik.

Pieter en Monique verhalen op hun eigen site “ WWW.DEESSE.NL over hun “vreemdgaan’ op de Vagant.

13 maart wij zijn net aangekomen in Curacao
Grenadines was genieten
Bonaire heerlijk en prima uitgaan.

verslag februari

Verslag maand februari



Suriname

Op maandag hebben we afgesproken met de ouders van Do dat we een klein tochtje maken met de boot naar de Commewijne rivier
Om vandaar een tocht te maken naar het gebied van de schildpadden

Drama omgeslagen tussen de kaaimannen!!!!

Onze schildpaddenontdekkingsreis in 2 piepkleine kano’s werd een echte survival
We laten met Cecilia aan boord de Vagant voor anker in Frederiksdorp en stappen in 2 kano’s, dan gaan we door de mangrove naar het strand, een schitterende tocht.

Vanaf 2 uur voor middernacht maken we een speurtocht naar de soepschildpadden ,maar we zijn te vroeg in het seizoen ;geen schildpadden en toch wel een spoor van een groot schildpad die een verkenning op het strand heeft gemaakt op zoek naar een plekje om haar ( 100) eieren te leggen.

De strandwacht geeft na veel druk toe , we mogen s’nachts terug gaan naar de Vagant ,te riskant volgens hem.

Het is pikdonker, de kano’s scheuren door het zwarte water , kaaimanogen lichten op in het schijnsel van de zaklampen , we gaan als een speer maar dan , ja dan het gaat fout: de eerste kano met Hans Wouter en Do knalt op een boom en slaat om!!
Hans ziet niets meer ,alles is zwart zijn bril kwijt ‘ Do schreeuwt “ Ik stink!!!” helemaal waar ,Wouter hoost als een gek , de muggen vallen aan, de ongelukkigen staan heuphoog in het zwarte modderwater. Waar zijn de Kaaimannen ?? >> ook geschrokken gelukkig.
Hozen, hozen en we kunnen verder, we overleven , we bibberen, muggen vallen nu massaal aan, maar we redden het en sluiten het avontuur, ver na middernacht, aan boord van de Vagant, af met een warme douche whisky en jenever.

Donderdag nemen we bij zus en zo afscheid van de ouders van Do.

Zeilen van Parimaribo naar Tobago
We nemen afscheid van de ouders van Do maar ons vertrek stellen we een paar dagen uit, het waait te hard.
Boten om ons heen slaan van hun anker,de Vagant schudt heen en weer maar ligt als een huis.
We willen op donderdag vertrekken maar dat wordt vrijdag dan varen we naar Torica en liggen daar voor anker dit is behoorlijk wild.

Het blijft stevig waaien uiteindelijk vertrekken we op maandag morgen en
We verlaten Suriname met wisselende gevoelens ,het was heerlijk om hier te zijn met de mensen die zo open zijn. Het kan je hier gebeuren dat je in een winkel als met een leeg karretje loopt, wordt gezegd dat je zeker geen keuze kunt maken want er is hier ook zoveel.
Of bij de kruidenier in Domburg, als je staat te praten met de Chinees die dat bedrijf al tien jaar runt, hij, je dan ineens laat zien hoe zijn beveiliging werkt met een video-camera waar je op kunt kijken en dan loopt hij demonstratief de winkel in om wat weg te pakken en stopt dit onder zijn trui en vraagt aan ons of wij het zien. Lachen!

Met opgaande zon vertrokken, rivierdolfijnen doen ons uitgeleide. De oceaan is heel rolly. Buien regen wind. Snelheid 8 knopen gemiddeld met knik in de schoot en Wouter en Do flink wat problemen met het evenwichtorgaan, zeeziek dus!!
Een snelle rit, inklaren in Scarborough; veel en letterlijk en figuurlijk zware ambtenaren/ Stempels en uniformen.
Sfeer heel anders dan in Suriname. Hier is men inzichzelf ; “ lak aan de klant ” wel rastasfeer maar niet open. De stad is shabby.
De baai Store bay is OK , pelikanen en vliegende vissen, mooi blauw water, heel anders dan de bruine Surinamerivier en later gaan we meer noordelijk en daar is de Rocky bay ,super rocky, veel deining en weinig slaap voor met name de nieuwkomers Peter en Hein.

Van Tobago naar Grenada
(bemanning Peter, Hein, Wouter, Do ,Toos en Ton)
We klaren niet uit, man was niet op kantoor, met een smoes dat er een schip in nood was. Ze kunnen de pot op. We varen naar Grenada st George; weer een snelle tocht 8 knopen op de teller gemiddeld. Do haalt 10,5 mijl als record!! Bij aankomst zien we de klipper “de Stad Amsterdam”, met vol zeil vertrekken, Peter praat nog met Andy op de marifoon.
Grenada: wat is er te beleven?: muurschilderingen, rum barretjes, leuke open mensen relaxte sfeer veel prettiger dan Tobago/ Trinidad, vooral de dansmoves van de meiden in de Banana bar maken indruk op de verse bemanning.. De 90 meter driemaster Eos is onze buur, we gaan landinwaarts en zien dat het land heeft te lijden gehad van de hurricane Ivan hoewel het buiten de belt ligt. We bezoeken Leapers Hill waar de laatste Carieb indianen van de rots sprongen omdat ze zich niet wilden overgeven aan de bezetters.
Het weer is pet ,het plenst de hele dag al meer dan een week.

Grenada; we kruisen naar Carriacou met rif in het zeil , eerst Tyrell Bay en later gaan we bij Palm eiland voor anker. Hier is de Cariebsfeer 100%!! De zon komt weer!!
We zijn nu op de Grenadines, het is nu begin maart en we gaan op Union Island voor een sundowner naar de Island bar; een klein eiland op het rif, gebouwd door een Rasta man en omgetoverd tot bar, Wow!

Het is hier een paradijs de eilanden liggen niet al te ver van elkaar de riffen kun je zien liggen en het water is blauw gekleurd.

Onze bemanning Wouter en Do verhalen ook zelf op:
woutendo.heelverweg.nl