Bermuda - Azoren Floris storm potvis enerverend

Verslag 20 mei tot 2 juni  Bermuda - Azoren

Bermuda   Azoren 1760  zeemijlen een enerverende tocht.

De Bermuda driehoek, storm, de potvis als tegenligger, Floris op de Azoren oase van bloemen en rust.

Vertrek uit Bermuda.

Met het licht worden staan we op en om 8 uur varen we met 2 reven in het zeil het prettige Engelse Bermuda eiland uit.

Toos is nog aan de antibiotica maar het gaat goed met haar. De regen is eindelijk gestopt, zo het is toch wel even wennen weer op zee na zo lang op een veilige ankerplek heel beschut te hebben gelegen; de zee ziet er groot uit na zo’n tijd aan de wal.

De wind is prima 14 knopen en we lopen noordoostwaarts met een mooi gangetje knikje in de schoot en we gaan niet varen op een rechtstreekse lijn naar de Azoren , maar eerst naar het noorden om de goede stroom op te pikken.

De Bermuda driehoek .

Je wilt het geloven of niet maar na ongeveer 3 uur varen valt de gps uit positie / plaatsbepaling en snelheid gegevens zijn er niet meer

Gelukkig hebben we de plotter en hand gps als back up.

Dus geen  echte problemen  en  mysterieus na 10 minuten doet de gps het weer.

Toch het Bermuda  3hoek-effect????

Voordat we vertrokken van Bermuda lazen we in de krant dat er het Nederlands schip  Outer Limits was beschadigd door een walvis. Deze boot deed mee in de Arc en is vier dagen voor ons vertrokken.

Bermuda radio heeft een vrachtschip naar ze gestuurd om de bemanningop te pikken omdat het schip water  maakte. Het verlaten schip drijft nu rond

Bermuda radio riep een ieder die in de buurt van de verlaten positie goed uit te kijken.

Ton stelde voor dat als we het zagen drijven dat hij dan over zou stappen en dat we dan ieder met ons eigen schip naar de Azoren zouden varen.

Wel een hoge dunk van zijn crew, die echter dienst weigeren zou op dit voorstel.

Op de derde dag komen we onze eerste boot tegen, een vrachtschip groter dan 100 meter s’avonds op aanvaringskoers, hij moet voor ons zeilschip wijken, we roepen hem op met de marifoon maar er heerst diepe rust  op dat stalen monster. Omdat we kleiner zijn staan we deze keer maar niet op onze rechten en wijken wij uit, hij reageert niet op lichtflitsen en marifoon, hij heeft mentaal de gordijnen dicht en denkt waarschijnlijk dat dit statistich gezien een te verwaarlozen kans is om een tegenligger te rammen midden op de grote oceaan. Een wetenschapper dus of denkt gewoon helemaal niet na!.

De eerste hurricane van dit seizoen is te vroeg terwijl mei is normaal hurricane vrij is.

De weerberichten melden dat de hurricane/tropische storm Alberto dicht bij de Amerikaanse kust en Bahamas is en wellicht ook richting Bermuda uitloopeffecten zal hebben. Onze lucht is vol met zware jagende wolken Alberto zal ons niet meer kunnen bereiken. We  houden ‘m  wel in de gaten want hurricane tracks zijn moeilijk te voorspellen en uitschieters doen vaak raar.

Na 5 dagen zijn we al op de helft van de reis met ruim 7 knopen gemiddeld met een topdag (24uur) van 220 mijl. We zien veel vogels zo ver van land het zijn heel ranke meeuwen , kleine dolfijnen springen uit het water om de Vagant te bekijken.

Wonderbaarlijke schepsels nemen we waarje glooft het niet mar er bestaan echt

zeilende dieren.

Portugeesche oorlogsschepen zijn kwallen met lange slierten (giftig) zeilen langs de boot, eerst dachten we dat er allemaal witte plasticjes op de oceaan dreven. Wat een vervuiling weer was ons oordeel! Van dichterbij blijken het diertjes te zijn met bovenop een zeil ,dat zeiltje dat voor ons eerst op een stukje vervuilend plastic leek.

Vonken:

Er zijn veel wolken  en de nacht is pikkedonker en dan vlakbij een licht , dat kan toch geen boot zijn zo plotseling en nog een licht rechts en verderop een nog drie lichten , de achterhoede van de ARC race ? Kan niet. De lichten zijn fel op 200 meter afstand en gaan uit en aan , ze zijn dus laag op het water en worden steeds even door de deining afgedekt .En dan komt er een eerst wit dan blauw vlak voor de boot , een aanvaring !? nee langs de boot glijdt een helder blauw licht , een voor mij onbekend zeebeest en later blijkt hij vergezeld te zijn van familie, want er trekkken daarna nog vele lichten in deze donkere nacht zonder sterren en maan voorbij.

KOU

Waarom gaan we deze kant op? Vooral s’nachts is het koud ,thermohemden en lange onderbroeken, bah, bah,. Nederland is de verkeerde kant op. Ook overdag is er weinig zon, willen we dit wel en zouden we kunnen wennen?

Als we Lieke bellen meldt ze ons dat ze onder de boom in de schaduw zit.

Is het dan toch nog zomer in Nederland.

Een grote  bliep op de radar op 8 mijl recht op ons af komend met snelheid wordt in zicht iets grijs en groot doemt recht voor ons op in de ochtendschemer ,we roepen hem op en ja hoor deze heeft ons gespot op zijn radar en we chatten met de Zweedse stuurman van de sleper over de marifoon midden op de oceaan en hij gaat mooi stuurboord voorlangs. Goed zeemanschap gelukkig deze keer.

Wat een water,nooit geweten dat de lucht zo vaak en veel veranderd

Wat een beweging in de atmosfeer.

Storm

De weerberichten geven ook steeds een ander weerbeeld. De resten van de hurricane Alberto komen deze kant op en er botsen 2 lagedrukgebieden tegen elkaar de barometer zal sterk gaan dalen van hoge druk naar 996; de gribfiles veranderen steeds maar zijn onheilspellend er komt een echte gale over een groot gebied met winden van wel 40 knopen.

We hebben de storm-kotterfok al aangeslagen bij vertrek en deze hijsen we , het grootzeil gaat geheel omlaag. Op fok en kotterfok sukkelen we met 9 knopen wind voort in de stilte voor de storm : Toos zegt nog wat een getrut “ meer zeil!! nodig “, maar dat doen we niet de gribfiles zijn duidelijk er komt Shit en ja de barometer schiet omlaag maar er gebeurt dan nog niets. We trutten dus door 2 a 3 uur met een schildpad gangetje en dan dreunt de gale plotseling in het pikkedonker op ons af; PATS 45 knopen wind uit een andere hoek  de boot helt en rolt onder stormtuig en plensende striemende regen maakt het sfeertje kompleet.

storm golven

Alleen op de kotterfok soms 9 knopen snelheid maar meestal minder, gelukkig voor de wind uit, de golven worden bergen, ze rollen razend voorbij, schuim om ons heen , regenbuien en vlagen, de wind huilt tot 50 knopen wel een dag lang. Windkracht 10!! Wat kan een zee vele gezichten hebben en hoe snel kan dat veranderen! Dank zij deze kleine fok hebben we de goede snelheid om net voor de brekers uit te lopen en gecontroleerd te varen zodat de stuurautomaat het goed aankan.

Een paar leuvers slaan los van de fok maar hij blijft goed staan omdat we de boot goed voor de wind houden.

Deze boot met dit tuig is heel betrouwbaar en ook wij voelen ons hier goed bij ; wel spannend en je moet dit echt zelf doen, je bent hier alleen midden op het grote water ,het land is vele honderden mijlen van ons vandaan. Zwarte luchten, heftig weer maar boot en crew kunnen dit aan dat vertrouwen is er in elkaar en in de boot Vagant.

Na anderhalve dag, wel lang hoor 40 tot 50 knopen wind en die klere regenbuien en zo koud ondanks de thermo broeken en hemden gaat de wind bedaren tot 25 knopen, wat voelt dat lekker rustig  aan ondanks de rollende golvenbergen om ons heen. Zo zie je maar hoe relatief alles is.

Dan een tegenligger van 20 meter lang zo’n 20 ton walvis bruin met een kleine vin een potvis  passeert ons op 30 meter afstand ,is hij uitgeweken voor ons of puur mazzel voor ons beiden?

Nog even schrikken we als een nieuw weerbericht  meldt dat een uitloper van de 2de hurricane Berryl van dit seizoen dat pas in juni zou beginnen!! Het is nog mei!, deze kant op zou komen, daar hebben we geen trek in maar gelukkig als hij met 45 knopen wind op ons af  gaat komen zijn we lekker al 1 dag  veilig achter de beschutting het eiland Floris zo rekenen we uit,uiteindelijk boog deze ellende al eerder noordwaarts af.

We hebben 3 tijdzones overbrugd , de klok gaat drie uur terug. Na 11 dagen en 17 uur komen we aan , natuurlijk weer midden in de nacht, in het donker nu de maan net ondergegaan is, dit is inmiddels onze specialiteit. We lopen de meest moeilijke havens de laatste maanden binnen ,om een uur of 1 of 2 s’nachts. In  Lajas op Floris het meest oostelijke Azoren eiland  gaan  we voor anker.

Er blijkt hier in 2011 een haventje gebouwd te zijn,daar vinden we de volgende dag een plekje aan de kant,wat een luxe, wat een rust!

In de dagen daarna lopen er nog meer zeilboten binnen op de Azoren met uitgetelde bemanning en schade aan boot en zeilen. Het blijkt een slachtveld geweest te zijn op zee

Spinnakers en genuas met schoten zijn gescheurd en achtergelaten in de golven, stuurautomaten overbelast hebben de geest gegeven. Sommige zeilers lopen hier volledig in schock rond.

Bij ons is er slechts een zeilbandje van het grootzeil afgerukt en de boot is OK en wij nog heel fit en tevreden over de reis.

Eiland Floris.

Een heel apart eiland met een eenvoudige stijl rustig en een beetje dorps.

De huizen zijn in de stijl van Portugal en het plaatsje  Lajes loopt stijl de heuvel op.

Een mooie natuur met veel bloemen.

De eerste nacht toen we aan kwamen en voor anker gingen, hoorde we een geklets van vogels die in de hoge wand van het eiland wonen, echt lachen.

De moeder van de havenmeester wast onze kleren, we klussen ,internetten en  hebben een auto gehuurd om rond te kijken.