Verslag van 25 februari tot 25 maart

Bahama’s



Bahama’s:Great Inagua, Mayaguana in de Betsybaai, Crooked Island, Little Habour op Long Island, Clarence town LI, Conception en George Town Exuma.


Als we op 25 februari landen op het eiland Great Inagua is dit wel even wennen, weer een heel andere wereld dan Cuba of Nederland.
Het inklaren gebeurt weer heel anders er is niemand op kantoor omdat het zaterdag is als we bij de bezinepomp vragen hoe of wat, regelen ze voor ons dat de mensen op kantoor komen.
Een man met een landrover tilt onze fietjes in zijn pick up truck en rijdt ons er heen.
Papieren invullen geld betalen gezellig kletsen over Cuba en klaar is kees we zijn nu voor de heel Bahama ingeklaard plus een visvergunning.


Het eiland komt bij ons over als saai en niet leuk opgezet maar de mensen zijn bijzonder aardig.
En in tegenstelling tot Cuba is hier slecht aan verse groenten te komen. Als we bij de haven zien we dat er een vrachtboot is binnen gekomen gaan we even kijken en ja hoor we kunnen tomaten uien en grapefruit kopen ook is er een bewoner en die verkoopt aardappelen brood en kokosbrood ,heel lekker.
De melk is duur 3,75 dollar per liter.
De mensen zijn niet arm en hebben hier zoutwinning als inkomstenbron plus wat toerisme van de zeilboten.
Een haven bouwen is onmogelijk vanwege de harde winden in het hurricane seizoen.

Ons bijbootje is nog niet goed gemaakt het wordt iedere keer flink oppompen.
Maar waar o waar kunnen we hem laten reparen of en nieuwe kopen?

We ontmoeten Clint en Reina waar we kaarten onze Cuba kaarten voor hun Bermuda kaarten ruilen.

Er liggen wel 5 boten om te vertrekken naar
Cuba en wij alleen verder naar de Bahama’s

We zeilen s’nachts naar Mayaguana omdat (90 mijl ) we niet in het donker willen ankeren.

De volgende dag willen we naar Samana eiland maar er staat te veel wind uit het zuid oosten dus besluiten we om door te varen naar Crooked eiland daar komen we bij Landpoint om 7 uur s’avonds aan. Het ankeren is eenvoudig want het is allemaal zandgrond.
Helaas alleen maar rollers dus de boot ligt geen moment stil.

Dankzij de gribfiles van de satteliettelefoon weten we dat er een hevig front voorbij gaat trekken, de wind gaat draaien en toenemen.
In de pilotboeken zoeken we naar veilige plekken om te ankeren, maar zoals wel meer met pilotboeken, die noemen alle gevaren die mogelijk zijn. Daar moet je wel rekening mee houden maar als je alles te absoluut neemt blijf je achter de geraniums zitten.

Na het ontbijt vertrekken we naar Little Habour op Long Island, alleen in te varen door ervaren naviganten bij rustig weer aldus het pilotboek. Als we binnen lopen zijn er witte brekers aan beide zijden van de ingang dat ziet er spannend uit maar het is goed te doen.
Wat een mooie plek, hier komt niemand en de vissers die er vroeger waren zijn ook al verdwenen, de geluiden zijn van het water de vogels en wij.

Wat een mooi stukje ongerepte natuur, de maan schijnt door het kristalheldere water op de bodem. Wel vreemd een grote romp van een zeilboot op de kant en diverse scheepswrakken in het water. Een omen?

De volgende dag is alles anders, er is harde wind en schuim van de brekers, we liggen nu op zeer ondiep water, is het anker een stukje opgeschoven?
De kiel en roer gaan omhoog, nog maar 1 meter vijftig diepte onder de boot, het strand en het scheepswrak is een stuk dichterbij gekomen.

De boot giert om het anker en omdat we een periode van volle maan tegemoet gaan wordt het dan met het volgend laagwater ondieper, de baai verlaten kan niet door de brekers.
De wind trekt aan,loeit en de regenvlagen geselen de boot, anker op?, Ja , gelukkig de motor start, nu vol gas tegen wind en golven en na een korte strijd liggen we weer voor anker, nu in veel beter 4 meter diepte en weer kijken of het anker het houdt.

Toos vind dit niet leuk meer maar handelde perfect en is nu wat angstig, nu een dag of een aantal dagen in gierende wind dat met al die wrakken om ons heen. Waarom liggen die daar? Afleiding is voor Toos de remedie anders gaat ze piekeren dus leert Toos leert Ton een potje Kruisjassen dat is Klaverjassen maar dan met zijn tweeen.
Ton verliest dik, maar de ervaring leert dat er een tijd komt dat Toos wel kan inpakken want de volhouder wint.

Buiten slaan de golven stuk op het rif die onze ankerplek beschermt, de boot rukt en trekt aan het anker, de wind neemt toe tot windkracht 8 en wij bivakkeren aan boord , te veel wind om de bijboot te water te laten. We krijgen steeds meer vertrouwen in de houdkracht van het anker hoewel de blauwe tros van de spring een zwakke plek heeft, daar zetten we een afstopperknoop op.
Kruisjassen, yoga , Spaanse les, David Balldacci thrillers, lekkere maaltijden uit blik en versgebakken brood en waterrantsoen 1 liter pp zijn onze overlevingsingredienten.

Er is een 6 km lang pad naar het dorp Rosa, waar een goede winkel te vinden is en een gezellige chat in het cafe, aldus het 10 jaar oude pilotboek. Met rugzakken voor de boodschappen gaan we op stap. Het gehucht blijkt verlaten , de bejaarde bewoners hebben geen opvolgers, lege huizen, 2 lege kerken en geen proviand. Dan krijgen we een lift van Jim en Maggy uit Ohio, dat klikt, vele kilometers rijden we we slagen erin om in 3 kleine winkeltjes blikvoedsel en waarachtig vers brood te bemachtigen. Wij trakteren op lunch en Jim en Maggy brengen ons, heel tof, over een smal bospaadje met een door swiepende takken bekraste auto ons tot aan de boot. We hebben weer proviand.

Snelle zwarte ronde schichten onder water blijken geen roggen maar schildpadden die met moeite door de bijboot kunnen worden ingehaald. Aan wal spannen we onze hangmatten en genieten van onze eenzame baai Little Harbour waar je alleen in kunt met rustig weer maar ook… alleen ….eruit met kalme zee en dat gaat nog dagen duren!
Nu rollen de brekers voor de ingang.

Op de 9de dag is de deining even wat minder en met hoog water volgen we voorzichtig de tracklijn van de plotter die precies aangeeft het spoor van binnenvaren, het is minder spannend dan we dachten er staan golven links en rechts schuim we sturen op track naar het diepere water.

In Clarence Town ankeren we achter Silvio de Zwitser met zijn Amel en hazewindhond en zien we het kleinste rode aanloopboeitje van ons leven, zo groot als een potje pindakaas!

We ontmoeten de nederlanders Marijke en Rudy we gaan met een gehuurd autootje op stap voor een goede supermarkt waar ze wel wat verse groenten hebben daarna drinken we cola in het huiskamer cafeetje van de ex-visserman captain Clio.
De volgend dag maken we met de auto een tocht naar het noorden .
We zien af en toe de west kant van het eiland met het heldere ondiepe water.
Toos koopt een van kokos blad en riet gemaakt handtasje dit is het lokale hand werk wat veel gemaakt werd hier op long eiland.

We varen weer verder:
48 mijl naar het noordnoordoosten ligt het eiland Rum, het waait 20 knopen en we liggen met een knikje in de schoot op koers ,maar dan de ragged stijle seas en niet voorspeld windkracht 7 tot 8 het wordt wild en nat, de stuurautomaat redt het niet meer, te ruige zeeen en we verleggen de koers 10 graden naar Conception, Columbus heeft deze naam geven. Na een pittge tocht met hevig sturen gaan we voor anker terwijl de wind loeit en ons anker de Bruce gretig in het zand hapt.

Oh wat is het hier mooi , de kleuren van het water ver van de bewoonde wereld en gezellig ook met Piedro de Braziliaan en zijn Franse vriendin Sophia va 22 resp 30 jaar die geen bijboot hebben en zwemmend naast de nurse-shark naar onze boot komen. Chris ( 50 ) en de crew vriendin met kids van zijn cat komen ook bij ons aan boord om het de boot te zien en het vers gebakken brood van Toos te proeven!

Met deze groep gaan we aan wal en volgen een spannend pad naar de saltponds, s’avonds gebakken vis en coctails bij de cat aan boord. Heerlijk deze fijne mensen te ontmoeten en samen op te trekken terwijl de leeftijdverschillenn enorm zijn.

Daarna George town op Great Exuma, hier komen we weer in de bewoonde wereld met veel boten voor anker.