Verslag 20 mei tot 2 juni Bermuda - Azoren
Bermuda Azoren 1760 zeemijlen een enerverende tocht.
De Bermuda driehoek, storm, de potvis als tegenligger, Floris
op de Azoren oase van bloemen en rust.
Vertrek uit Bermuda.
Met het licht worden staan we op en om 8 uur varen we met 2
reven in het zeil het prettige Engelse Bermuda eiland uit.
Toos is nog aan de antibiotica maar het gaat goed met haar.
De regen is eindelijk gestopt, zo het is toch wel even wennen weer op zee na zo
lang op een veilige ankerplek heel beschut te hebben gelegen; de zee ziet er
groot uit na zo’n tijd aan de wal.
De wind is prima 14 knopen en we lopen noordoostwaarts met
een mooi gangetje knikje in de schoot en we gaan niet varen op een
rechtstreekse lijn naar de Azoren , maar eerst naar het noorden om de goede
stroom op te pikken.
De Bermuda driehoek .
Je wilt het geloven of niet maar na ongeveer 3 uur varen
valt de gps uit positie / plaatsbepaling en snelheid gegevens zijn er niet meer
Gelukkig hebben we de plotter en hand gps als back up.
Dus geen echte
problemen en mysterieus na 10 minuten doet de gps
het weer.
Toch het Bermuda
3hoek-effect????
Voordat we vertrokken van Bermuda lazen we in de krant dat
er het Nederlands schip Outer
Limits was beschadigd door een walvis. Deze boot deed mee in de Arc en is vier
dagen voor ons vertrokken.
Bermuda radio heeft een vrachtschip naar ze gestuurd om de
bemanningop te pikken omdat het schip water maakte. Het verlaten schip drijft nu rond
Bermuda radio riep een ieder die in de buurt van de verlaten
positie goed uit te kijken.
Ton stelde voor dat als we het zagen drijven dat hij dan
over zou stappen en dat we dan ieder met ons eigen schip naar de Azoren zouden
varen.
Wel een hoge dunk van zijn crew, die echter dienst weigeren
zou op dit voorstel.
Op de derde dag komen we onze eerste boot tegen, een vrachtschip
groter dan 100 meter s’avonds op aanvaringskoers, hij moet voor ons zeilschip wijken,
we roepen hem op met de marifoon maar er heerst diepe rust op dat stalen monster. Omdat we kleiner
zijn staan we deze keer maar niet op onze rechten en wijken wij uit, hij
reageert niet op lichtflitsen en marifoon, hij heeft mentaal de gordijnen dicht
en denkt waarschijnlijk dat dit statistich gezien een te verwaarlozen kans is
om een tegenligger te rammen midden op de grote oceaan. Een wetenschapper dus of
denkt gewoon helemaal niet na!.
De eerste hurricane van dit seizoen is te vroeg terwijl mei
is normaal hurricane vrij is.
De weerberichten melden dat de hurricane/tropische storm
Alberto dicht bij de Amerikaanse kust en Bahamas is en wellicht ook richting
Bermuda uitloopeffecten zal hebben. Onze lucht is vol met zware jagende wolken
Alberto zal ons niet meer kunnen bereiken. We houden ‘m wel in
de gaten want hurricane tracks zijn moeilijk te voorspellen en uitschieters
doen vaak raar.
Na 5 dagen zijn we al op de helft van de reis met ruim 7
knopen gemiddeld met een topdag (24uur) van 220 mijl. We zien veel vogels zo
ver van land het zijn heel ranke meeuwen , kleine dolfijnen springen uit het
water om de Vagant te bekijken.
Wonderbaarlijke schepsels nemen we waarje glooft het niet
mar er bestaan echt
zeilende dieren.
Portugeesche oorlogsschepen zijn kwallen met lange slierten
(giftig) zeilen langs de boot, eerst dachten we dat er allemaal witte
plasticjes op de oceaan dreven. Wat een vervuiling weer was ons oordeel! Van
dichterbij blijken het diertjes te zijn met bovenop een zeil ,dat zeiltje dat
voor ons eerst op een stukje vervuilend plastic leek.
Vonken:
Er zijn veel wolken en de nacht is pikkedonker en dan vlakbij een licht , dat kan
toch geen boot zijn zo plotseling en nog een licht rechts en verderop een nog
drie lichten , de achterhoede van de ARC race ? Kan niet. De lichten zijn fel
op 200 meter afstand en gaan uit en aan , ze zijn dus laag op het water en
worden steeds even door de deining afgedekt .En dan komt er een eerst wit dan
blauw vlak voor de boot , een aanvaring !? nee langs de boot glijdt een helder
blauw licht , een voor mij onbekend zeebeest en later blijkt hij vergezeld te
zijn van familie, want er trekkken daarna nog vele lichten in deze donkere
nacht zonder sterren en maan voorbij.
KOU
Waarom gaan we deze kant op? Vooral s’nachts is het koud
,thermohemden en lange onderbroeken, bah, bah,. Nederland is de verkeerde kant
op. Ook overdag is er weinig zon, willen we dit wel en zouden we kunnen wennen?
Als we Lieke bellen meldt ze ons dat ze onder de boom in de
schaduw zit.
Is het dan toch nog zomer in Nederland.
Een grote bliep
op de radar op 8 mijl recht op ons af komend met snelheid wordt in zicht iets
grijs en groot doemt recht voor ons op in de ochtendschemer ,we roepen hem op
en ja hoor deze heeft ons gespot op zijn radar en we chatten met de Zweedse
stuurman van de sleper over de marifoon midden op de oceaan en hij gaat mooi
stuurboord voorlangs. Goed zeemanschap gelukkig deze keer.
Wat een water,nooit geweten dat de lucht zo vaak en veel
veranderd
Wat een beweging in de atmosfeer.
Storm
De weerberichten geven ook steeds een ander weerbeeld. De
resten van de hurricane Alberto komen deze kant op en er botsen 2
lagedrukgebieden tegen elkaar de barometer zal sterk gaan dalen van hoge druk
naar 996; de gribfiles veranderen steeds maar zijn onheilspellend er komt een
echte gale over een groot gebied met winden van wel 40 knopen.
We hebben de storm-kotterfok al aangeslagen bij vertrek en deze
hijsen we , het grootzeil gaat geheel omlaag. Op fok en kotterfok sukkelen we
met 9 knopen wind voort in de stilte voor de storm : Toos zegt nog wat een
getrut “ meer zeil!! nodig “, maar dat doen we niet de gribfiles zijn duidelijk
er komt Shit en ja de barometer schiet omlaag maar er gebeurt dan nog niets. We
trutten dus door 2 a 3 uur met een schildpad gangetje en dan dreunt de gale
plotseling in het pikkedonker op ons af; PATS 45 knopen wind uit een andere
hoek de boot helt en rolt onder
stormtuig en plensende striemende regen maakt het sfeertje kompleet.
 |
| storm golven |
Alleen op de kotterfok soms 9 knopen snelheid maar meestal
minder, gelukkig voor de wind uit, de golven worden bergen, ze rollen razend
voorbij, schuim om ons heen , regenbuien en vlagen, de wind huilt tot 50 knopen
wel een dag lang. Windkracht 10!! Wat kan een zee vele gezichten hebben en hoe
snel kan dat veranderen! Dank zij deze kleine fok hebben we de goede snelheid om
net voor de brekers uit te lopen en gecontroleerd te varen zodat de
stuurautomaat het goed aankan.
Een paar leuvers slaan los van de fok maar hij blijft goed
staan omdat we de boot goed voor de wind houden.
Deze boot met dit tuig is heel betrouwbaar en ook wij voelen
ons hier goed bij ; wel spannend en je moet dit echt zelf doen, je bent hier
alleen midden op het grote water ,het land is vele honderden mijlen van ons
vandaan. Zwarte luchten, heftig weer maar boot en crew kunnen dit aan dat
vertrouwen is er in elkaar en in de boot Vagant.
Na anderhalve dag, wel lang hoor 40 tot 50 knopen wind en
die klere regenbuien en zo koud ondanks de thermo broeken en hemden gaat de
wind bedaren tot 25 knopen, wat voelt dat lekker rustig aan ondanks de rollende golvenbergen om
ons heen. Zo zie je maar hoe relatief alles is.
Dan een tegenligger van 20 meter lang zo’n 20 ton walvis
bruin met een kleine vin een potvis passeert ons op 30 meter afstand ,is hij uitgeweken voor ons
of puur mazzel voor ons beiden?
Nog even schrikken we als een nieuw weerbericht meldt dat een uitloper van de 2de
hurricane Berryl van dit seizoen dat pas in juni zou beginnen!! Het is nog
mei!, deze kant op zou komen, daar hebben we geen trek in maar gelukkig als hij
met 45 knopen wind op ons af gaat
komen zijn we lekker al 1 dag
veilig achter de beschutting het eiland Floris zo rekenen we uit,uiteindelijk
boog deze ellende al eerder noordwaarts af.
We hebben 3 tijdzones overbrugd , de klok gaat drie uur
terug. Na 11 dagen en 17 uur komen we aan , natuurlijk weer midden in de nacht,
in het donker nu de maan net ondergegaan is, dit is inmiddels onze specialiteit.
We lopen de meest moeilijke havens de laatste maanden binnen ,om een uur of 1
of 2 s’nachts. In Lajas op Floris
het meest oostelijke Azoren eiland gaan we voor
anker.
Er blijkt hier in 2011 een haventje gebouwd te zijn,daar
vinden we de volgende dag een plekje aan de kant,wat een luxe, wat een rust!
In de dagen daarna lopen er nog meer zeilboten binnen op de
Azoren met uitgetelde bemanning en schade aan boot en zeilen. Het blijkt een
slachtveld geweest te zijn op zee
Spinnakers en genuas met schoten zijn gescheurd en
achtergelaten in de golven, stuurautomaten overbelast hebben de geest gegeven.
Sommige zeilers lopen hier volledig in schock rond.
Bij ons is er slechts een zeilbandje van het grootzeil
afgerukt en de boot is OK en wij nog heel fit en tevreden over de reis.
Eiland Floris.
Een heel apart eiland met een eenvoudige stijl rustig en een
beetje dorps.
De huizen zijn in de stijl van Portugal en het plaatsje Lajes loopt stijl de heuvel op.
Een mooie natuur met veel bloemen.
De eerste nacht toen we aan kwamen en voor anker gingen,
hoorde we een geklets van vogels die in de hoge wand van het eiland wonen, echt
lachen.
De moeder van de havenmeester wast onze kleren, we klussen
,internetten en hebben een auto
gehuurd om rond te kijken.
