Verslag 12 februari tot 25 februari Chivirico en Santiago de Cuba Zuidoostkust Cuba en oversteek naar Bahama’s

Chivirico , in de pilot staat ‘Gode zij dank dat deze baai er is om veilig te ankeren ‘ en het is een prima plek om een auto te huren’. Contrasten ten over: het dorpje met zijn zwarte snuffel varkens is heel arm en het ‘posh’ hotel op de berg heeft 4 sterren. De auto hebben Toos en Do super snel geregeld, die staat al klaar op de wal, maar als wij de volgende dag met de dinghy aan willen meren is de geuniformde revolutionaire garde plotseling paraat en wel met een voor ons verrassend bevel : “ wij mogen de tierra niet betreden !!” de boot moet zich in Santiago melden. Vriendelijk maar onvermurmbaar wordt dit strakke standpunt volgehouden , we mogen hier alleen aan blijven om te slapen, dat Marjan morgen een bus moet hebben om haar vliegtuig te kunnen bereiken is van zeer ondergeschikt belang. Waarom is niet van belang, het is een nieuwe regel.

Murphy slaat toe, en knal, gesis!!, de bijboot ontploft omdat de overdukventiel het niet doet, de voorkant is slap en gerimpeld. En de auto staat met een lekke band zonder een meter te hebben gereden, de chips zijn op. Gaat Marjan haar vliegtuig missen???.

We zijn nu wel even bezig met : Band verwisselen, bijbootje plakken,auto terug, geld deels terug en we varen om 4 uur s’middags weg om middernacht aan te komen in Santiago. Vlagen door de bergen 2 reven en een pittige tocht. We gaan voor anker na een zoektocht in het donker.
De volgende dag maakt Marjan gniffelend mee hoe het registreren van een boot en 5 personen, het overschrijven van paspoortgegevens en dergelijke door twee zeer amaibele twee-strerren functionarissen meer dan anderhalf uur duurt. We mogen nu aan wal!!! Nu nog de bus regelen, een rit van 15 uur, de tijd dringt.

We kunnen niet reserveren omdat elke opstapplaats een rantsoen ( geheel in Cubaanse stijl) heeft . Het rantsoen van Santiago is op en we moeten wachten op de bus en dan zien hoe vol ie is, er zijn hier mensen ,die voor andere bestemmingen hier al drie dagen bivakkeren, Marjan rookt nu echt heel stevig . Haar alternatief is een taxi voor 300 euro of blijven, Wouter doet aan sociale begeleiding en HET LUKT!!!! Een half uur voor vertrek om half acht is er pas zekerheid, ze mag op de bus en gaat de vrieskou tegemoet.

Wij gaan camarones en pescado eten. En dansen de salsa tot diep in de nacht.
Met een tevreden gevoel dat we alles weer voor elkaar hebben.

In Santiago de Cuba laten we ons rondleiden door Michel die ons de mooie plekjes laat zien. Hij is nu werkloos als geschiedenis leraar en verdient meer geld nu met toeristen.

Met een old timer maken we een uitstapje naar de noordoostkust het charmante Frans getinte dorpje Baracoa, hier ging Columbus voor anker in 1492. Bossen, standen, bergen, koffie en cacao.
Op zaterdagavond is er muziek op het stadsplein.

We slapen in een groot b & b met en dak terras met uitzicht over de stad.
Zondag gaan we naar het Casa Russa van een Rusische artiste die Rusland is uitgevlucht voor de communistische revolutie, zij heeft Fidel geholpen om in het zadel te komen want zij vond zijn ideen goed toen nog niet communistisch.

De 85 jarige pleegzoon in het museumpje vertelt hier over en doet dit met volle overgave, en verkoopt ons zijn kinderlijke gemaakte schilderijtje voor 5 cuc.

Als Ton en Toos naar de baai lopen komen ze langs een arm gezin dat heel vriendelijk is en hen uitnodigt voor de koffie; Toos had haar shampo en tanpasta vergeten als kadootjes voor de mensen. dus beloofde we terug te komen dit hebben s’avonds gedaan.
Ze zijn erg blij en wij realiseren ons dat ze echt heel arm zijn.

In de baai hebben we gesnorkeld en gegeten.
Daar kom een opa met een kind van 16 naast ons zitten dit blijk een amoreuze relatie.
Dat zie je hier wel meer het is een manier om weg te komen uit het land.
S ‘middags gaan we naar het strand en Ton krijgt hier een massage op het strand.
We zien een oud vissers dorpje en we praten met wat mensen dit willen ze graag.

Het uitstapje was heen overdag en de volgende dag terug s’avond om 8 uur dit werd half tien omdat de taxi chauffeur nog wilde dineren met zijn vriendin.
Ondertussen hebben we met een man gesproken die al rappend vertelde dat Cuba niet vrij is en je in de gaten gehouden word. Dit is herkenbbaar in de film ‘fresa y chocolate.’
Nadat eindelijk de chauffeur en vriendin uitgebreid gegeten hadden zijn we midden in de nacht weer aan boord gekomen.

20 februari vertreken Wouter en Do naar Havana ,wij hebben het met hen heerlijk gehad Als we ze om tien uur s’avonds op de bus naar havana zetten zijn weer met zijn tween, We missen ze erg het was zo gezellig en fijn om bij elkaar te zijn. Toos heeft dan altijd en dag dat ze niets leuk vindt en onrustig wordt.

Als we weer in de stad zijn zie we op weersite, dat we moeten vertrekken vanwege de wind. Anders zijn we nog een heel tijd hier in Santiago de Cuba en we hebben het wel gehad met de haven hier die is vies met stank en uitlaatgassen van een oude fabriek.

Dus wij gaan ons bezoek aan Cuba afsluiten.
Cuba: een heerlijk land; de mensen, muziek en landschap.
Mooie prettige contacten, veilig voor ons.
maar met buurtschappen die verklikken en er is verborgen repressie, geen vrijheid van meningsuiting, geen democratie, geen vakbond in een maatschappij die zou zorgen voor arbeiders.
Hoezo libertad? >> Fideltad heerst helaas.

Gezelligheid , muziek dansen en veel armoede een schitterend gevarieerd landschap, terug in de tijd naar paardentram en ossenkar.

Wij pakken het goede windwindow voor de Bahamas en vertrekken uit Santiago.
Als we op het moeilijkste stuk de zuidoosthoek van Cuba varen en om over te steken naar Great Inguana ziet de kustwacht ons en komt op ons af.
Ze willen ze ons even stil leggen door vlak voor ons in de wind te liggen. Hoe kun je het verzinnen een zeilend schip naast een grote stalen bak in golven we kunnen maar net achter hen langs manouvreren, wij stoppen niet en en via de marifoon vragen we wat ze willen. Vraag? Hoeveel mensen zijn er aan boord. Te gek voor woorden dit heet veiligheid.

36 uur later met zonsondergang gaan we voor anker bij Great Inguana het zuid-oostelijke eiland van de Bahama archipel. Hier zijn zo’n 700 eilanden waar we 2 maanden zullen rondzwerven.