Verslag Cuba van 6 januari tot 12 februari 2012

Cienfuegos, Playa Giron. Playa Largo, st Nicolas, Havana, Vinales, Havana, Matanzas, El Nicho, Casilda, Golfe Anna Maria , Archipelago Jardines de la Reina, Chivirico.

In 1492 ontdekte Christoffel Columbus Cuba, dat door indianen werd bewoond. Met de Cubaanse professora Spaans kreeg Ton hierover discussie omdat zij beweerde dat een zekere Cristobal Colon Cuba, ondekt zou hebben. Is hier sprake van censuur van Fidel? Nee zo erg is het nog niet; Colon is de Spaanse naam van Columbus, het is een en dezelfde man.

In 1511 werd Hatuey opperhoofd van de Tainos indianen door de Spanjolen gevangen genomen en aan een paal gehangen.
Alvorens het vuur aan te steken dat hem in kool en as zal veranderen, belooft de priester hem glorie en eeuwige rust als hij erin toestemt te worden gedoopt.
Hautey vraagt:
“ In de hemel zijn daar christenen?”
“Ja”
Hautey verkiest de hel en het hout begint te knetteren.



Cuba in 2012 …… 53 jaar na de revolutie……. Fidelity…!?

1959 revolutie Fidel, Raoul en Che slagen erin het corrupte dictatoriale bewind van Batista te verslaan. Hun idealisme: menselijkheid, kunst, cultuur, onderwijs, landhervorming en solidariteit zouden moeten gaan zegevieren. Helaas worden al snel vrijheden ingeperkt en kritische schrijvers en -kunstenaars verlaten Fidel in de jaren ’60.

De in 1960 door de VS/CIA gesteunde invasie in de varkensbaai mislukt en drijft Fidel verder de communistische toer op terwijl Kennedy een handelsboycot start die nog steeds voortduurt.
Dan is er in 1960 de rakettencrisis, waarbij Croetsjov zijn raketten terugtrekt Kennedy belooft dat de USA Cuba niet meer agressief te zullen bejegenen.

Reclameborden voor de winkels zijn er niet ,een rustig straatbeeld maar wel even zoeken waar de winkels zijn; wel is er reclame voor de revolutie, daar is hard reclame voor nodig blijkbaar.
Overal staan borden die het goede van de revolutie aanprijzen en de beeltenis van de fotogenieke Che, de held en martelaar moedigt op vele plekken ieder aan te strijden voor de Victorie.

Opvallend zijn de lange wachtrijen bij de distributiebonnenuitdeling aan tafeltjes op de stoep; maar er zijn helaas maar karige voorraden in de distributie-winkels voor de gewone Cubaan.
Voor toeristen is dat geen probleem want er zijn speciale winkels wel met speciale (hoge) prijzen in CUC pesos die wel van alles hebben.

De contrasten op de lege autoweg zijn extreem: wij, Toos Hanny en Ton in een Chinees huurbakje naast 50- en 60 jarige chervolets, caddilacs, paard en wagen en een ossenkar.

Overal staan mensen te liften zoals bij ons in de jaren 60.
We nemen lifters graag mee; wat ze weten van onze Paisos Bajos is ” Larange Mechanica= futbol met Schneider, van Basten , Robben maar ook Maxima, tulipines en zelfs Balkenende”.

De mensen hier genieten heel weinig welvaart, veel tijd wordt wachtend in de rij doorgebracht, maar ze genieten van elkaar in dit heerlijke klimaat, van muziek en het is overal heel veilig. (waarom?).

In het donker bereiken we de stad Havana, een wolkbreuk zet de stad onder water, wij zoeken een B&B = Casa Particular voor de nacht. Dakgoten lozen kletterend stralen water op het dak van ons chinees autootje.
Dankzij een dappere fietstaxi die voor ons uit fiets, bereiken we de casa Particular van Michel. Waar Lieke en Jeroen ook gelogeerd hebben.

Het landschap vanaf Cienfuegos tot Havana is vrij vlak verder naar het westen komen de bergen, richting Pinar de Rio en Vinales is het heuvelachtig en de rode grond met de groene kleur van de tabaksplanten is mooi om te zien.

Dankzij een van de lifters bezoeken we een tabaksplantage en droogschuur waar we zeer hartelijk worden ontvangen door de Jefe van onze lifter, deze Jefe is beroemd, in 2007 was hij Sigaar Hombre van het jaar. Hier in zijn kantoor naast alle decoraties van de Jefe rookt Ton een sigaar, een Robusta de sigaar die de held van de revolutie, Che, ook rookte.

Niet alles is wat het lijkt// Niet alle lifters zijn gewone lifters;
Deze laatste lifter die we meenamen vanaf een benzinepomp was onderdeel van een toeristentruc t.w. een neppolitieman vroeg ons of we iemand met autopech wilden meenemen, vervolgens ging een gezellige prater mee die ons een gids voor een sigarenplantage wil aansmeren en ook sigaren voor een “amigo” prijs.
Onze lifter heeft pech; wij doen het bezoek zonder gids en krijgen gratis 2 grote sigaren en een kopje prima Cuba koffie.
Waneer hij aan het eind van ons bezoek geld probeerd te vragen zeggen we dat hij zijn beloning al heeft gehad, omdat die mee mocht liften.
We hebben dan nog niet door dat dit een opgezette truck is geweest.
Hier komen we later achter als we in Vinales zijn.
Vinales in het westen van Cuba lijkt met zijn grijze rotsformaties, de mogoten een beetje op Meteora in Griekenland.
Het is een palet van kleuren groene tabaksplanten, rode grond, grijze rotsen, ossenkarren en cowboys op schimmels.

Hanny stapt de 14de op het vliegtuig daarna ondergaan wij in Havana
in het Casa de Musica een geluidsorkaan van moderne salsa, de zaal swingt, veel te hip voor ons.
Na een heerlijk dagje Havana is de heup van Ton aan het einde van zijn latijn maar we zijn voldaan en hebben genoten van het museum “De Bella Arte”, de plaza”s, oldtimers en Cubanen.

In restaurant “la Guardia” smullen we van een verfijnd diner in een ooit statig stadspand op piso drie (derde verdieping) met veel marmer, de plek waar een deel van de beroemde Cubaanse film “fresco y Chocolate “ is opgenomen.
Een prachtige film over de sfeer in Cuba.

Ook in Havana verplaatsen we ons op onze Bromton vouwfietsen die veel belangstelling trekken. Als een overassertive Cubaan brutaal vraagt:
“ Wat kost die fiets?
ik wil hem kopen voor any price”
is Ton’s antwoord:
“ 1000 euro and your wife”
Zijn Cubaanse Beauty kijkt hem nu heel doordringend aan.
Hij valt stil, stomverbaasd, kan geen woord uitbrengen gaat even zitten en dan
Embraco, Big smile, amigo en gelukkig no deal.

Van Havana naar Matanzas rijden we door een heuvelachtig landschap. Voor de brug schieten we het drukke stadje in en als een lokale B&B aanprijzer die zich aan ons opdringt niet snel genoeg wat weet duiken we hotel Velasco aan de plaza in, we zijn toe aan wat luxe na diverse B&B’s met beesjes en doorgezakte bedden.

In de baai van Matanzas veroverde Piet Heyn de zilvervloot. Tien schepen lagen hier in de baai volgeladen met goud en zilver voor anker. Piet is onze admiraal.
Volgens de Spanjolen is Piet Heyn een piraat, een ordinaire kaper die vier miljoen ducaten stal.
Umberto , geschiedenis leraar hier, kent zelfs het lied van Piet Heyn..” zijn naam was klein….”

Een manuele kunst-boekjesbinderij is een lust voor het oog.
Stomverbaasd zijn wij als we in de galerie ernaast in een Picasso tentoonstelling terecht komen met portret schilderijen uit 1969.
Zo’n kostbare exposities waar enkel een vrouw als bewaking staat met de deuren waagenwijd open, waar zie je dit nog.

We sluiten af in Matanzas met een bezoek aan een zeer bijzondere apotheek, nu museum die er nog precies zo uitziet als in 1901, zelfs de potten waarin de medicijnen zitten zijn op zich al een kunstvoorwerp.

Terug in Cienfuegos, in het lichtelijk vervallen antieke theater Thierry raakt de Cubaanse kleinkunst ons ofschoon veel woorden langs ons heen gaan.

Ton heeft een weekje Spaanse les, 2 uur per dag en Toos regelt op een naaialtelier dat onze kussens worden bekleed. De naaister is al bezig voor ons maar als de Jefe om 5 uur komt voor controle moeten we ons snel buiten om de hoek verstoppen met de bekleding.
Na een half uur komt de bewaker melden dat de kust veilig is en dan gaat de naaimachine weer ratelen.
We nemen afscheid van onze naaister en als we haar uitnodiging aannemen om met haar zaterdag naar een disco te gaan worden we spontaan gekust.

Marjan komt zaterdag 28 januari aan en we dansen nog dezelfde avond samen met onze Cubaanse vrienden, profi- dansers, de salsa. Kan ze gelijk in het goede ritme komen; om halftwee s’nachts gaan we tevreden op kooi.
Dit was een lange dag voor Marjan.

Yolanda, een Cubaanse, maakt voor ons een nieuw tandrad van bakkeliet voor de waterpomp. Zij heeft het vak van haar vader geleerd. Zij is eigenlijk opgeleid voor musicus maar omdat daar niet voldoende geld mee te verdienen valt is ze dit vak in gaan. Ze mag alleen overdag met toestemming bij ons aan boordkomen. Wij zijn erg blij met wat ze gemaakt heeft want in Nederland konden we het niet meer krijgen en hadden we een nieuwe pomp moeten kopen. Ze schrijft ons en heel lief briefje waarin ze ons bedankt voor het vertrouwen dat we hebben in een vrouw die techniek doet.

Wouter en Do komen aan volbeladen met scheepsonderdelen voor ons en een Zwitserse boot. De grote pomp voor de Zwitser moeten ze achterlaten bij de douane en die sturen het weer op naar Havana, hoe het in Cienfuegos komt is nog niet duidelijk.
Dat gaan de Zwitserse mensen zelf regelen.

Na het uitklaren zeilen we naar Casilda 40 mijl naar het zuid-oosten, waar we Jos en Lilian ontmoeten, waar Wouter Cubaanse rap, rap vertaalt en we een sfeervol dansfeestje hebben in ons restaurant. De volgende dag, 5 februari geeft flinke regen, niet varen wel een mooi diner in casa-particular-tuin van Jos en Lilian; bij ons is het 25 graden, in Nederland -20 graden we horen dat de elfsteden koorts toe neemt.

Caya Machos de Fuera is de eerste ankerplek, snorkelen, eilandje met leguanen en grote hamsters en 2 bewoners die daar 15 dagen wonen en dat weer af wissel met een ander echtpaar uit Casilda. Zij onderhouden het eiland.
We zijn in de Archipelago Jardines de la Reina.
Caya Breton is moeilijk binnen te komen, de hefkiel ,onze flexibele diepgang is hier goud waard. We liggen hier helemaal alleen, we horen en zien veel vogels, vlakbij een grote roofvogel op zijn nest en op onze tocht met de bijboot zien we ijsvogels en een uil. Er zwemmen manta’s onder het bootje door.
De dag erna weer een “ awsome “ plekje , verstild met eenzame strandjes,, de tocht met het bijbootje duurt heel lang Toos maakt zich zorgen 3 kwartier is 2 uur geworden. Marjan rooft het huisje ( schelp) van een lief visje. Het visje op het droge wordt gered.
Als sundownner maakt Do een mojito (Cubaanse rum, limoen, muntblaadjes, 7up) voor de crew.

In deze Jardines de la Reina ( Tuinen van de Koningin) hebben we veel plezier van onze hefkiel en de vooruitkijkende dieptemeter, met regelmaat zigzaggen we door het koraal. We kunnen echt op super plekjes komen.


Van Cayo Chocolate naar Chivirico is de tocht van 170 zeemijl heel enerverend, het begint rustig met wind uit het westen, fok te loevert, windkracht 2 tot 3 maar later windvlagen met windkracht 7 en 8 bij de bergen in het zuiden. De Vagant zeilt met 9 knopen door het water als de wind met stoten over de bergen van de Sierra Maestro neersuist. Na 28 uur varen gaan we voldaan in het midden van de baai van Chivirico voor anker. Wat hebben wij een goede windrichting gehad.
Al was het met de windstoten wel even wennen.

S’nachts ziet Marjan onder de heldere sterrehemel in het water flonkerende blauwe en groene schichten voorbijschieten ze steekt maar weer een dikke sigaar op om het allemaal te kunnen verwerken. Haar sigaretten zijn op.