Verslag van Toos
Met de voet gaat het goed.


Nadat we een hotel gevonden hadden moest ik nog erg wennen omdat ik toch niet vol er tegenaan kan gaan. De wond was nog niet dicht en ik had er een ontsteking bijgekregen van het infuus.
Ik moest nog rusten mocht niet heel veel doen, zeker na de controle van 21 april.
Ik voelde me wel goed maar kon niets doen.
Ton zorgde ervoor dat ik niet in de put ging zitten door samen enthousiast met de Spaanse cursus aan de slag te gaan en elke dag een uitstapje met de taxi te doen, maar dan wel zo danig dat ik niet veel moest lopen en toch iets leuk kon zien.

Eerst zijn we naar het kanaal en het museum geweest. Hier wordt uitgelegd hoe het gebouwd is. We zagen de schepen door de sluis gaan.
Er gaan 45 schepen per dag door het Panama kanaal; de tol die ze betalen is gemiddeld 54.000 dollar
De laagste tol is betaald 36 cent door een zwemmer in 1928 die er zes dagen over heeft gedaan. Het kanaal is ongeveer 80 km lang.
Men is nog steeds bezig het kanaal te verdiepen en te verbreden zodat alle grote schepen er door kunnen.
Met locomotiefjes en de motor van de schepen zelf worden de grote schepen door de sluizen geleid.
Het museum laat ook zien wat voor bijzondere en grote insecten hier zijn. Ook zijn er veel vlinders en gifkikkers fel gekleurd.

Een dagje naar de oude Spaanse stad Panama Viejo met in de verte uitzicht op de moderne metropol met wolkenkrabbers. Wat een grote tegenstelling, hier groene plaza’s en daar oprijzende nieuwe beton torens. Waardoor het toch bijzonder is om te zien.

We zien de kathedraal die mooi versierd is nu met Pasen.
We lopen langs de Pacific oceaan op een boulevard met zijn vele kraampjes.
Op het pleintje van Plaza Bolivar gaan we uit gebreid eten, een taartje tonijn.

We gaan een dagje naar de vier schier eilanden die verbonden zijn met elkaar door een lange pier Calzada de Amador.

We gaan een dagje naar een modern museum we weten helaas de naam niet meer van de schilder,maar hij schilderde mensen met een deel van een dier.
Dit geeft je een gevoel als of je het dier zelf wordt.

Ik ga naar de kapper, dit is leuk. Niet omdat je tevreden bent over hoe je geknipt wordt ,integendeel! ,maar het is wel heel grappig hoe zo’n sfeertje is.
Een personeelslid die Engels spreekt moet aan mij alles vragen wat ze zijn heel nieuwsgierig. Ondertussen zie je dat ze elkaar heel veel aan raken jong en oud.

Het vinden van een heet kompres kost ook een dag.

We hebben een hotel waar een keukentje in zit en kunnen we een eenvoudige maaltijd maken. In het hotel kijk ik veel naar CNN en het trouw gebeuren van William en Kate.
En later alles over de dood van Bin Laden.
En we doen elke dag onze Spaanse cursus.
En Ton gaat zwemmen en naar de gym ruimte om in conditie te blijven.

Een dag heb ik een dip Want ik krijg ook nog een ontsteking in mijn mond en de wond aan de voet gaat heel langzaam dicht.

Nadat we dokter Moreno bezocht hebben en hij ons gerust gesteld heeft dat het een aften is in mijn mond en dat ik gewoon naar de tandarts moet.
Ook dat de wond helmaal volgens het proces gaat en hij erg tevreden is.

4 Mei mag ik meer gaan lopen.
Morgen naar de boot.

5 mei met een taxi terug op de boot en in de marina
waar iedereen zich klaar maakt om door het kanaal te gaan.

Wel heerlijk om weer in de boot te zijn.
Hier gaan we wandelen en fietsen.
We zien nog een diertje, een sloth ,in (het Nederlands een luiaard), de boom hangen het lijkt op een aap maar ook op een beertje hij is drietenig.
We doen boodschappen met het busje van de haven. Ton maakt een afspraak dat hij meevaart met een catamaran door het kanaal omdat ze nog een iemand nodig hebben als linehandler.

We huren een auto om naar Panama city te rijden voor nog een controle.
Het wondje gaat goed maar is nog niet dicht en er komt nog steeds vuil uit
We blijven twee dagen in Panamacity.

De veertiende willen we om 5 uur s’morgens een vogeltocht maken met een gids in het gebied Gamboa. Half 5 uit bed, geen ontbijt maar…ook geen taxi, die komt niet opdagen, dan maar een van de straat opgepikt, die bluft dat hij weet waar het vogelgebeuren is ,maar hij weet het echt niet. Om 6 uur komen we ergens in een zeer afgelegen luxe ressort en niet bij onze bestemming, de taxi verdwijnt. Maar hier is het niet. Hier zijn andere vogels. Hier is geen vervoer, niks nada. Gelukkig regelt en vriendelijke VIP begeleidster ( de Panamezen zijn echt zeer behulpzaam) voor ons een busje,die hobbelend zich door zandweg ploegt in de jungle, we zien een quito en om 7 uur zijn we uiteindelijk op bestemming.

De vogeltoren is 45 meter hoog gelijk met de boomtoppen en biedt een prachtig uitzicht zoals de apen dit hebben. We zien een grote roofvogel ,vele kolibries en een bijzondere blauwe papagaai.

We hebben nog steeds de auto en als Ton terug komt van zijn reis door het Panama kanaal gaan we laat in de middag naar het fort San Lorenzo bij de ingang van de Rio Charges , in de Spaanse tijd de goudrivier.
Wat een prachtige plek en er is niemand. We zien veel gekleurde vogels en we horen de brulapen en toekans
In dit gebied is een vogel die lange hangnesten (halve meter)in de boom bouwt en daar zijn eieren in legt, dit gebeurt in groepen.

We bereiden ons voor om 20 mei te vertrekken met de boot naar de Sam Blas eilanden.

De 3 juni gaan nog een keer terug voor de controle van de wond en de antibiotica die 19 mei is gestopt 120 pillen geslikt.
Daarna gaan we naar Bocas del Torro.

We gaan niet door het panama kanaal. Het piratengebeuren bij Suez en Madagascar en de tijd zij de doorslaggevende factoren.
We leggen de boot op het droge hier in Colon in juli en wij gaan backpacken in Ecuador, Peru en de Galapogos eilanden.

Half november starten we weer met varen van Panama naar Jamaica, Cuba