verslag maart 2011

Grenadines.

Granada-Carriacao-Palm eiland-Union eiland-Bequie-Mustique

Bequie is heel mooi en ‘s avonds gezellig bij Devils Table.

Wat is dit een mooi gebied. Dit zijn echt de mooie Caribische eilanden al wordt het wel bezet door de rijkeren, vooral Mustique, ook al is dat heel leuk. Het is gecultiveerd maar toch heel mooi, de huizen liggen in de bergen zonder dat het opvalt.
Na een spectaculaire tocht in een golfkarretje over het eiland waarbij we stoppen voor overstekende schildpadden, trakteert Peter ons op een diner in het schitterende restaurant Firefly met uitzicht op de baai. Een belevenis om daar te zijn, een heerlijke sfeer en nostalgie voor Peter.

Van Mustique naar Bonaire gaan we met de wind in de rug, dit is een tocht van 420 zeemijlen.


.


9 maart om half zeven vertrokken en we gaan negen knopen.
Wouter en Ton proberen de windvaan uit, dit lukt nog steeds niet, er is iets mis mee.


We zien dolfijnen, ook zie je weer veel vliegende vissen en een Jan van Gent zit rustig in het water tot dat de boot vlak bij is dan pas gaat hij weg.

We komen om 11uur ‘s avonds aan in Bonaire. We meren af aan de kade, ‘s morgens vinden we snippers en troep aan boord en keutels, we hebben een ongenode gast. EEN RAT!! aan boord.
Chocohagel, rijst, macaroni ,soeppakjes, pannenkoekenmeel noem maar op alle pakken van papier zijn flink opengereten. De rat moet nu toch een dikke buik hebben en voor Pampus liggen.
Vang- en verjaagtechnieken die we hanteren : Eerst een CD van Queen, gevolgd door ijselijk gegil van Do, later lijmklemmen, gewone klemmen met heerlijk aas. We vangen niets, gelukkig blijkt hij de volgende dag vrijwillig vertrokken. Wat een opluchting.

We lunchen bij Carel, schildpadden zwemmen voorbij in glashelder water, kleine zwembeestje bijten /prikken Wouter en Do. We genieten ‘s avonds van een rockgitaarduo uit Rotterdam in het Havana café.

Dan gaan we naar Curaçao, weer een snelle trip en we ankeren in het Spaanse water
De Otrabande is onze favoriete plek, we dineren/vieren Wouters 26 jaar en genieten van Jazz bij Miles café. De maan is groot en staat nu het dichtst bij de aarde van de afgelopen 18 jaar, we voelen de sfeer.



Wissel;
Peter, Wouter en Do gaan van boord.
Monique en Pieter stappen enthousiast bij ons aan boord om via Aruba naar de San Blas bij Panama te varen.

Omdat we wachten op goed weer en een gasfles genieten we nog een paar dagen op Curaçao, we snorkelen , Pieter en Mo doen hun eerste buitenduik, we zwemmen, toeren met het busje naar de west.
Dan slaan we het zeil aan en vertrekken 20 maart naar Aruba. We gaan met een snelheid van 9 knopen met de wind schuin achter. Surfend op een rollende golf haalt Pieter een topsnelheid van 14,5 knoop.

We gaan de volgende dag gelijk door met onze tocht, nu van Aruba naar de San Blas. Volgens het pilotboek is dit een van de heftigste tochten op de Atlantic door veel wind, stromingen en ruige zeeën bij de kapen van Colombia. Vele boten zijn daar al plat gegaan; Brrrr. Pilotboeken zijn vaak wat zwaar op de hand. We zijn echter gewaarschuwd en alert.

2 reven in het zeil, we spuiten door het water, in de eerste 24 uur wordt 206 mijl afgelegd (24-uurs record!). Pittige zee en wind met vlagen flink doorwaaiend maar goed te doen. We blijven in 2000 meter diep water om de heftigste zeeën te vermijden. Op dag twee leggen we 180 mijl af, dat is mooi en daardoor kunnen we net voor zonsondergang aankomen op aan het eind van dag 3.

San Blas ,we glijden over een vlak zeetje naar binnen. Links en rechts kleine eilanden met palmbomen en bevaren nu het autonome Kuna- Indianen gebied behorend tot Panama , een waar paradijs . De inland naam is Kuna Yala ,op hun vlag is het swastika teken waar het latere hakenkruis van is afgeleid. Er zijn meer dan 300 kleine eilandjes vele onbewoond. De vrouwen kiezen hier de mannen en de man gaat wonen bij zijn schoonfamilie. De Kuna Indianen met heel eigen tradities over eigendom, gouddelven is bijvoorbeeld verboden omdat dat uiteindelijk alleen maar afgunst en ongeluk zou brengen. Er wordt geleefd in harmonie met de natuur door vooral voor de natuur respect te tonen.
De Kuna ’s zijn niet groot van stuk ca. 1,5 meter, ze zijn gastvrij, vriendelijk , kleurrijk, de vrouwen met beenlegbanden en mooie hoofddoeken een zwarte streep over de neus en neusring. Ze wonen in een heel bijzondere ongerepte koraalnatuur. De kano (ulu) gemaakt van een boomstam is hun vervoermiddel waarmee vaak ook kan worden gezeild.

In Porvenir klaren we in, we gaan voor anker achter 2 boten uit Makkum , beide Pjotter geheten. We genieten van de overweldigende onderwaterwereld en bezoeken 2 eilanden met Kuna Indianendorpen en doen daar ook inkopen. Het ‘Zeepaard’ van Sietse schenkt ons vers water en we gaan even aan boord van zijn grote luxe jacht, dat Ton uit de verte een vissersschip had genoemd.

Daarna maken we slingerend tussen de riffen door tochtjes naar paradijselijke plekjes/ in de Lemon Keys, eilandjes en verlaten strandjes.
Bij Dog eiland snorkelen we bij een wrak echt fantastisch zo veel soorten en vormen van vissen en planten, we genieten!.
We kopen van een Indiaan 2 kreeften voor 10 $ en Pieter en Monique stoppen ze met vereende krachten in een pan met kokend water . Een topmaaltijd die avond: amuse van vis ( prooi van Mo); kreeft en flensjes met asperges uit blik.

Pieter en Monique verhalen op hun eigen site “ WWW.DEESSE.NL over hun “vreemdgaan’ op de Vagant.