reisverslag augustus 2010

1. Reisverslag augustus

route:

Aegina Griekenland
Kanaal van Korinthe,Patras
Ceffalonica
Roccella Italie
Reggio Straat van Messina
Pontarosa
Cefalou
Menorca Port Mahon
Mallorca, Port Christo, Cala Pedro, Porto Colon,zuidkust, Palma
Ibiza Cala st Vincent,cala Portinax, San Miguel,San Antonio
Denia Spanje vasteland

31 Juli gaan we weer te water vlakbij Athene ;half augustus moeten we in Mallorca zijn daar komen Lieke en Jeroen voor een week aan boord. We gaan dus mijlen maken! Al snel worden we welkom geheten door eerst een dolfijn bij de boot en daarna een grote springende tonijn geheel uit het water; hier zitten ook veel vogels en het water met al die vissen is onstuimig. We varen door naar het kanaal van Corinthe. dit kanaal dat door de lijmsteenrotsen is gegraven is 3.2 mijl lang, heeft steile wanden van 80 meter hoog en maar 25 meter breed.
De kosten vallen niet mee 240 E! Een dikke prijs per afgelegde mijl.
Na dit kanaal komt de 60 zeemijl ( ca.100 kilometer) lange Golf van Patras die uitmondt op de Ionische zee.
1 Augustus meren we af in Patras vlak na de grote brug die de Peleponneses verbindt met het vastenland en die 80 meter hoog is en met haar overspanning schittert in de middagzon. Met op de achter grond de donkere bergen. De douane bij wie we uitklaren vind onze Griekse gastenvlag te shabby en wil een vervanging, doen we echt niet hoor; we krijgen toch de nodige stempels. We horen dat de benzine-tankauto-chauffeurs nog steeds staken en de regering ze in militaire dienst wil nemen om ze aan te pakken door middel van het dienstbevel!

Via het eiland Ceffalonica waar we s’avonds ankeren vertrekken we naar Italië
220 zeemijl rechtstreeks maar door de westelijke component in de wind worden het wat meer mijlen. De nacht is flonkerend donker eerst zonder maan daardoor is de Melkweg prachtig helder te zien. Een zwarte zee en een ruisende boot die met 7 knoop snelheid door de zwarte golven schiet en licht van een planeet , Mars, die over ons heen gaat
Als Mars roodkleurend verdwijnt komt in het oosten Jupiteruit de horizon; de volgorde kan ook andersom zijn ,we wachten een sterrekundig advies af. Wat een overweldigend gezicht en hoe enorm dit heelal. De planeten fonkelen niet zoals de sterren maar schijnen met een witte streep over de golven naar de boot toe.
Ook de roodachtige maansopkomst is een belevenis , maar als de maan er is verliezen de sterren wat van hun glans door het extra licht. De lucht is indrukwekkend er zijn veel wolken die regelmatig veranderen van vorm waar je de figuren uit de mythes haalt maar ook de olifant, herten, vossen en Jan de Wind. Een bijzonder mooi insect vaart een tijdje als passant mee.

Voor deze afstand hebben we onze tijd in wachten ingedeeld ‘ vier op vier uur af’,
we doen dit van af het begin zodat we niet moe de nacht in gaan.
Een mus rust bekaf aan dek uit een kwartiertje. Net voor zonsondergang lopen we op 4 augustus Italië binnen.

Eenmaal in Roccella aan de onderkant van de laars van Italië aangekomen gaan we uit eten bij de haven lekker Italiaans
HET IS WEL EVEN WENNEN , toch weer anders als Griekenland.

Heerlijk zeilwindje de volgende dag en we gaan de straat van Messina de zee-engte tussen Sicilië en Italië vasteland in. S”nachts komen we aan met pittige wind in Reggio daar is de dieselpomp onze gratis ligplaats.

6 Augustus gaan we vroeg weer verder de straat van Messina en in we zien zwaardvisboten met hoge uitkijktorens erop. We varen tussen de monsters Skylla en Charibdes door en zien de wervelingen in het water, gelukkig is het geen volle maan want dan is de stroming op zijn sterkst.
En dan als we de straat uitkomen waait het hard uit west dan weer noordwest. We zetten koers naar de Stromboli trekken 2 reven en later loeit de wind zo hard dat we de fok half inrollen. De boot duikt in de hoge zeer steile golven, plenzen water komen over.
Toos denkt , dit nu al en ze moet de hele oceaan nog over, dit is niet leuk , maar we zijn hier in het gebied van de Eolische eilanden, de eilanden van de God van de Wind, nou die kan er wat van. Odysseus kreeg het hier ook onder uit de zak.

Alle bestemmingen voor ons liggen in de wind Stromboli of Vulcano eiland zijn niet te bezeilen dan maar met slagen naar de noordkust van Sicilië, waar we om 6 uur s’avonds binnenlopen in mondain Pontarosa terwijl de golven hoog wit opspatten tegen de pier. De havenmeester ligt met een bootje in de ingang om ons met de ondieptes te helpen.

Was dit heftig , ja zegt Toos volmondig maar we zijn voldaan ; geen pauze gehad , hard gewerkt eigenlijk al een paar dagen non – stop aan de slag. Hoezo ‘ verveel je je niet op zo’n boot op zee’ is een landrot vraag. Met dit weer is het zwaar aanpoten.

We nemen een dag rust tot grote ergernis van Toos want deze haven is zo decadent, hier hebben we al een keer gelegen met Kees en Ellen in 2005. Toos had zich stellig voor genomen hier niet weer naar toe te gaan helaas soms bepaal je dat niet zelf .
De volgende stop is Cefalu dit is een middeleeuws plaatje op de rotsen met met sfeer vol het plaatsje zelf was er al in 350 BC maar de huizen nu zijn voornamelijk uit de middeleeuwen. Hiervandaan vertrekken we voor een lang traject, als het mee zit gaan we door naar Sardinie en stoppen we niet in Cabo de Vici.
De kaap ziet er mystiek belicht uit in de avondzon, wat een mooie energie Ton lig te slapen de boot zoeft door de golven de zon gaat langzaam dalen en geef een speciaal licht door de wolken waarachter ze verdwijnt . Het is net of je vissen en dolfijnen in de lucht ziet en dan op eens verschijnt er een klein dolfijntje en ja hoor dan komen ook zijn ouders erbij, is ze zwemmen en spelen zeker een uur met de boot en omdat het zo stil is hoor je ze ook geluid maken.
Als Ton de wacht over neem zijn ze er nog steeds. Zo is het niet moeilijk om je zelf te verbinden met je omgeving . Achter ons zien we in het avondlicht het prachtige Sicilië, avondlicht op de bergen. Helaas na 8 uur zeilen is de wind op en we moeten veel motoren. S’morgens is het water spiegelglad en zien we twee grote schildpadden in het water. De tweede nacht komen we in de buurt van Sardinië hier krijgen we het druk met boten die naar de haven varen.
De zee is hobbelig en het is erg vochtig buiten daardoor is het minder prettig ook is het mistig maar gelukkig hebben we een radar.

De wind is variabel van BF 2 naar BF 5. Je vaart zomaar 7 knopen en dan lig je weer stil dus het is motor uit ,zeilen zetten motor aan zeilen weg. Toos heeft de blaren op haar handen.

In de 3de nacht worden we achterna gevaren door een spokend schip, dat uiteindelijk een zeilboot bleek te zijn die in de diepdonkere nacht ons bekeek en gelijk op bleef varen ; Piraten ?? en weer vertrok zonder enige vorm van communicatie. Niet leuk dus.

90 uur duurt de reis waarvan 50 motoruren. Het laatste stuk naar Menorca gaat flink hard 8 knopen en onweersflitsen aan de horizon. Onderweg witte streep in de zee van roofvis en we zien ook een vliegende vis.. De eerste nacht boven Sicilië was een schoonheid om te beleven ; de tweede nacht onder Sardinië op de motor in een hobbelend zee was vervelend. Port Mahon op Menorca was veilig binnen te lopen maar het was aardedonker , de maan hebben we de hele reis niet gezien en er waren zware onweerswolken boven Mahon op Menorca , we vinden een ankerplekje en gaan aan bier en wijn en slapen!!
De volgende dag aan de wal en we worden met een bootje bevoorraad door de Spar -service en met een flinke noordwester gaan we 14 augustus naar Mallorca Ponte Cristo . want Lieke en Jeroen komen de volgende dag aan.



Ponte Christo is een gezellige plaats Toos geniet van een popconcert Ton duikt vroeg in de kooi. En de volgende dag Telefoon:’ Lieke en Jeroen staan op het vliegveld en “niemand spreekt Engels” hoe kom je dan in Ponte Cristo?? ‘” Dat lukt toch wel en om 12 uur zijn ze er en we gaan een week in met Jeroen en Lieke waar het klimmen en niet het zeilen centraal zal staan.

De volgende dag zeilen we op een stukje zuidwaarts op een wilde holle zee, dat gaat niet goed met de magen van de nieuwkomers ook de komende nacht voor anker is geen succes “ een heftige swell doet de boot rollen en Jeroen ziet bleek en Lieke doet geen oog dicht. “
Als we daarna een rustiger ankerplek vinden dan gaan Lieke, Jeroen en Ton er in de bijboot op uit om te gaan solo’en dat wil zeggen klimmen op een uitstekende rots zonder touw, want de zee is vangnet.
Het is zo spectaculair dat Toos de eerste dag niet meewil , ze wil haar eigen kind zo’n toer niet zien maken.
Maar op klimdag twee gaat ze toch en vindt wat die twee doen toch wel heel stoer. In zwemtenue met een pof vol magnesium en heel goede klimschoenen hangen ze aan een overstekende wand soms wel 12 meter boven zeeniveau.
We zeilen van oost Mallorca naar het zuiden en doen steeds klimwanden aan. Jeroen verricht een heldendaad door in het water te duiken en met snorkel ( echt niet zijn hobby) om de schroef te bevrijden van een visnet; knap gedaan wel eng maar heldhaftig doorgezet. Hij mag blijven.

Als Lieke en Jeroen vertrekken heeft Toos last van heimwee en we verlaten Palma met haar dure volle haven snel om voor anker te gaan in een helaas niet erg rustige baai. Ook veel boten vlak op elkaar. Ton is wat ziek en neemt rust.
Wat is dit deel van Mallorca vol met huizen hotels en boten , te vol voor ons.

23 augustus zeilen we 54 zeemijl in ruim 7 uur naar Portinax en huren dan een
scooter om Ibiza te verkennen. We beginnen met een grot van de godin Tamin in de beboste bergen. Een mystieke plek.
De volgen de dag rijden we het binnenland in om nog een beetje te zien wat Ibiza werkelijk is ,we zien nog een oude weerkerk deze kerk is gebouwd om de bevolking te beschermen tegen vijanden met dikke muren en bijna geen ramen in Sant Migeul een rustig gehuchtje.
In San Antonio waar we de volgende dag aankomen is er een ware Engelse invasie, veel tatoes, wide screen TV met soccer ; too much for us, this is not our cup of tea.
We ontmoeten Pieter en Maria van de Mama Cocha ( 47” Koopmans) net terug van een zeiltrip van 4 jaar die vertellen ons enthousiaste verhalen over hun reis naar de Pacific en geven nuttige tips.
In Denia komen we aan na een snelle tocht met zuidoostenwind en een gemiddelde snelheid van 8 knopen; met vol tuig door de golven. In Denia blijven we een paar dagen voor werk aan de boot om de Vagant klaar te maken voor de grote tocht. Denia is er de een goeie plek voor en we ontmoeten prettige mensen.