Reisverslag van november.

We liggen nog steeds in Agadir in het zuiden van Marokko vlak boven de woestijnen.
De hele week met de motor bezig geweest en Ton zorgde voor de monteurs terwijl Toos zorgde dat ze uit de buurt bleef ,zodat er ongestoord gewerkt kon worden. Twee boeken uitgelezen.

Gisteren heeft Thomas ons naar een supermarkt gereden die er westers uit zou moeten zien. Achter de kaas wat een traagheid maar wel met plastiek handschoenen.
Grote supermarkt maar wel veel dezelfde spullen uitgestald.

Als de motor goed is gaan we naar de nieuwe haven en tanken diesel.
Daar maken we de boot schoon en als we bijna klaar zijn komt Vasco vragen of hij mee mag zeilen naar de Canarische eilanden. Hij lijkt ons een aardige jongen een beetje verlegen. We spreken af dat hij om 8 uur aan boord mag komen.
De Nederlanders Dennis en Ank zeggen dat we zijn bagage moeten kontroleren op drugs zodat er niets te vinden is als de douane komt.
En inderdaad als de douane komt wordt hij nog een keer gecontroleerd. Zij zeggen dat het voor onze veiligheid is.

Dinsdag 2 november vertrekken we naar Lanzarote , er staat een lekker windje.
ruime wind en varen 6,7 en 8 knopen.

S” nachts om een uur of 11 begint de wind minder te worden. En er staan hoge golven.
Ons zeil klappert behoorlijk. We willen zo graag zeilen.
Als we dan toch besluiten om het zeil te strijken zie we dat het onder gescheurd is.
Ton baalt want hij had, omdat de wind meer van achter kwam de achterlijk strekker ontspannen,hierdoor is op het onderste gedeelte van de shellfoot, wat vrij dun zeil is , niet strak stond en te veel kracht gekomen is waardoor dat gedeelte gescheurd is.
De volgende dag blijft het motoren. Maar tegen de avond trek de wind aan tot windkracht 5,6.
We zeilen nu rustig op het fokje 5 a 6 knopen en kunnen dan morgen ochtend vroeg de haven binnen lopen.

We gaan voor anker in de industrie haven. En Ton en Vasco gaan op zoek naar een zeil maker. We zien dat er een in calero is .We besluiten om 5 mijl verder op naar de haven te gaan.
Dit is een veel beter plek ook om de boot te laten liggen en met een auto het eiland te verkennen.
We gaan eerst naar het nationaal park dat goed georganiseerd is je kan niet zelf in het park maar je word met een bus gereden en krijg uitleg over hoe het eiland zo geworden is en je kan zien dat de vulkaan nog steeds werkt
En de kunstenaar Cesar Manrique heeft de warmte gebruikt door het restaurant zo te plaatsen dat de oven op de warmte werkt en je de broodjes kunt bakken op deze warmte.
Daarna gaan we naar de kust en ook een vulkanisch groen meer met prachtig kleuren ook zien we een zout winning.

De volgende dag gaan we naar het huis van Cesar Manriique , dit is bijzonder het is een huis die ook de natuur gebruikt door grote ramen maar ook onder de grond met een open ruimte naar boven naar buiten waar licht door komt.

De zeilmaker en de man die de zeerailing moet maken gaan ook aan het werk.

De volgende dag gaan we naar de noord kant om het speciale uitzicht vanuit een restaurant op Graciosa en bijzondere vormen van het interieur doet wel een beetje aan Gaudie denken.
Cesar Manrique ,deze kunstenaar heeft wel veel invloed gehad op dit eiland, zo heeft hij het voor elkaar gekregen dat de huizen niet hoger mogen worden dan vier hoog en ook de kleur moet wit moet zijn de kozijnen mogen blauw groen of bruin zijn.
En de entreegelden voor zijn werken wordt gebruikt voor zijn foundation zodat die nog steeds invloed houdt op het eiland ondanks dat Cesar er niet meer is. Het eiland het straalt harmonie uit.

De dag erna gaan we naar zijn museum en Ton en Toos gaan daar een heerlijk wijntje drinken.
13 november, we liggen nog steeds in puerto Calero, ons geduld wordt wel op de proef gesteld
maar uit eindelijk is de zeerailing gemaakt en varen we op fok en motor naar Playa Blanca om ons zeil op te halen.

Hier gaan we uit eten dat kun je beter niet doen want aan boord smaakt het eten nog steeds veel beter.


14 november, Vandaag om 2 uur in de haven van Santa Cruz.
We gaan op verkenning uit op onze fietsjes ; De haven is te duur en we besluiten om door te varen.

Ons plan is naar het eiland la Gomera gaan er daar een paar dagen te zijn zodat we het eiland een beetje kunnen verkennen. Waarschijnlijk is dit niet zo toeristisch omdat er geen rechtstreekse vluchten komen en er veel wandel paden zijn.



We komen in Radazul op Tenari aan, het is heel donker en de haveningang is niet goed te zien en erg smal. Maar het gaat goed en we meren af in een bijzondere plaats .
Als we wakker worden zien we dat het dorp tegen de berg is gebouwd.

S’morgens zien we dat het regent en mistig is ,dus we besluiten hier te blijven.
We komen in een café met een heel leuk persoon Antonio en we kunnen heerlijk internetten terwijl het regent.
We nemen er een maaltijd die echt Canarische is waaronder ook bacalauw en paella.
Heerlijk. Vasco gaat chillen Ton gaat veder met de computer en Toos maakt een heerlijke wandeling langs de kust.
S’avonds spelen we koehandel met de Canadees maar we hebben de regels nog niet helemaal goed ,deze zijn ook in het Frans dat is gemakkelijk voor Vasco.

16 november.

Eerst even diesel tanken want is maar 70 euro cent je bent Hollander of je bent het niet.
Maar er komt een boot voor ons en uiteindelijk duurt het toch nog tot half elf voor dat we uit de haven varen.
Er staan weer behoorlijke golven en er is weinig wind die van achter komt ,dus motoren.

Na een half uurtje word de wind meer en gaan we op het fokje omdat anders het groot zeil te veel klappert.
Het is toch weer een langere tocht dan we dachten omdat we de onderkant van Tenerife ronde en komen we om half zes net voor donker op ons anker plekje aan.
We gaan gelijk boodschappen doen.
Hier hebben de badgasten het voor het zeggen want we liggen bijna buiten de baai bij het dorp liggen de oude boten van de bewoners gelukkig is het rustig weer

17 november

van uit ons anker plek san Cristiano Tenerife
over gestoken naar eiland la Gomera.
Van geen wind naar wind kracht 5 als we binnen varen en ook 3 snelle veerboten in de rug komen we in de haven heerlijk plekje.
Het meisje waar we inschrijven praat goed engels en als we door vragen blijkt ze een Roemeense te zijn en ja wij vinden haar op IIoane lijken die we uit Roemenie kennen

18 november

Toos en Ton zouden met de bus naar valley gran rey gaan Vasco gaat wat anders doen.
Half elf gaat de bus.
Wij dachten vlakbij de boot dit blijkt toch in het centrum te zijn dus snel er naar toe.
Uiteindelijk missen we de bus en huren we een auto.
De vrouw van het verhuur weet precies hoeveel benzine we moeten tanken voor een tocht over het eiland en laat ons een mooie route rijden inclusief onze lunch die heel bijzonder is omdat die mevrouw al tachtig is en nog gerechten heeft uit haar jeugd.
Maar ook gebruikt ze de middelen die op het eiland geproduceerd worden.
En vegetarische. Dona Efigenia la montana casa
En natuurlijk proef je het verschil Als we binnen komen heb je het gevoel dat je een gasthuis binnenkomt. Er hangt een huiselijk sfeer en als je rustig en langzaam gegeten hebt wacht je ongeveer 20 minuten op je rekening en heb je geen haast heb je dan betaald krijg je nog een sinasappel mee. Heel leuk. Deze mevr heeft geen last van dat een ander haast heeft
Uiteindelijk rijden we de valley naar beneden en het uit zicht is weer een die je niet eerder hebt gezien

Behoorlijk ruwe hoge bergen en diepe dalen die zijn ontstaan door de zee gedurende miljoenen jaren.
De terugweg worden we getrakteerd door een wolk in de bergen en mist komen we wat lager is de mist weg. En uitzicht op de zee met een rode ondergane zon op de top van Tenerife wat je kunt zien liggen vanuit dit eiland. Ook als je beneden naar de kust kijkt zie je de wolken tussen de bergen liggen.
Van avond weer koehandel gespeeld.

zaterdag de boot klaar gemaarkt
zondag 21 november gooien we los